6395fi.jpg

Een niet zo witte Kerst

16/12/2019
Mamabaas
Door Mamabaas

September 2018. We volgden het vooropgestelde plan, we zouden proberen voor een broertje of zusje voor Oliver. Oliver, ons grootste geluk en trots...

Na de geboorte van Oliver was het emotioneel lastig. Een perfecte zoon, gezond en wel, fiere grootouders die met kleine en grote smoesjes in de buurt waren om dat klein ventje te kunnen bewonderen...

En mama’s baby blues, die verdwijnen wel weer. ‘De hormonen gieren door je lichaam’, ‘het duurt negen maanden om te ontzwangeren’,... Redenen die de tranen en nostalgie naar de zwangerschap verklaarden, terugdenkend aan een mooie periode wanneer Oliver groeide in mijn buik en hij nog alleen van mij was.

Bevallen in de zomer van 2019 leek me dan ook noodzakelijk om de blues voor te blijven of toch een stuk in te korten... Met de zon en een goed humeur aan mijn kant, zou een tweede kind vanaf het begin genieten worden.

Geluk op een stokje

9 november - een beetje geluk op een roze stokje en ik voelde die warmte alweer diep vanbinnen... Ik word weer mama!

Net zoals de eerste keer hield ik het een avondje voor mezelf, mijn geheim, ons kleine geheimpje, alvorens ik je moest delen met de wereld.

De volgende ochtend liet ik Oliver het roze stokje afgeven aan de papa... Een blik vol vreugde en verlangen keek terug naar mij. Verrassing geslaagd.

Die ochtend bevestigde de huisarts een prille zwangerschap.

Aftellen naar de eerste echo

De eerste echo stond gepland op 8 weken, dus aftellen naar 3 december... En na een klein beetje bloedverlies eind november leken weken maanden te duren. Miskramen, daar hoor je van, maar dat zal wel het geval niet zijn bij mij, wij zijn van vruchtbaar en sterk bloed. Bang maar toch overtuigd van mijn lichaam en dat klein vruchtje in mijn buik, gingen we binnen.

Het vruchtje bleek niet groot genoeg te zijn voor 8 weken en de gynaecoloog dacht dat ik verkeerd gerekend had, maar ik was zeker van mijn stuk. Bloedafname zou de hcg-waarden bevestigen.

Diezelfde avond nog kreeg ik bericht dat de hcg waarden nog steeds binnen de normen vielen dus afwachten... En ik kon het niet laten om opnieuw hoop te hebben.

Het wachten duurde slechts een paar uren want de volgende morgen begon ik hevig te bloeden... Maar nog steeds had ik hoop. Nochtans ben ik geen dromer van nature, maar toen op dat moment zag ik mezelf nog mama worden in juli 2019. Mezelf naar het werk slepend, overleefde ik de vragen van klanten ‘how have you been?’ Met een lege ‘Very well...thank you...’ probeerde ik mijn miserie heel even te vergeten.

Weg hoop

9 december - Weg hoop, weg onzekerheid en weg klein baby’tje in mijn buik... Het onvermijdelijke was gebeurd. Op 9 december 2018 werd de kerstboom gezet. Oliver kon voor het eerst meehelpen door balletjes aan te geven en kon al zeggen hoe mooi de boom was. Wat een leuk moment moest zijn, werd verstoord door pijn en verdriet, want daar was het dan... Wat een kind kon worden, staarde me in het gezicht, veel te vroeg, veel te levensloos. Het verdriet in de ogen van mijn man, die zich sterk probeerde te houden voor mij en onze zoon, maakte de klop nog harder.

Met de feestdagen in het verschiet, kon ik mijn feestmasker opzetten. Een miskraam komt zo vaak voor... dat vertelde ik mezelf iedere dag opnieuw. Niemand maakt daar precies iets van, dus ik moet ook sterk zijn en niet te veel mijmeren over de gedachte om wat zijn kon en blij zijn met wat ik had. Gewoon verder werken, verder mama zijn voor Oliver, verder de pakjes regelen voor Kerst, verder sterke echtgenote zijn... Gewoon verder doen, al was het even op automatische piloot.

Het leven gaat door en je pakt de draad weer op, maar toch blijft de gedachte prominent aanwezig van wat kon zijn, terwijl erover spreken nog vaak taboe lijkt te zijn. Mensen horen liever de ‘very well...Thank you’

Intens geluk met ons vieren

November 2019 - Intussen ben ik net mama geworden van onze tweede zoon, Finn. Dit jaar wordt een andere Kerst dan vorig jaar, overheerst door intens geluk met mijn gezinnetje van 4.

Blij dat de ongerustheid tijdens de eerste maanden zwangerschap plaats heeft gemaakt voor ontlading en geluk dat baby Finn gezond, compleet met alles erop en eraan ter wereld is gekomen.

De baby blues, die zijn er, maar toch in veel mindere mate. Het leven gaat niet altijd volgens plan en de initiële gedachte van zomerwandelingen met mijn kersverse baby’tje maakt nu plaats voor lekkere knusse momentjes in de zetel, samen kijkend naar het witte laagje vorst op het gras terwijl wij intens van elkaars warmte genieten.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes