Als je voor een onverwachte keizersnede staat
Een bevalling kan je niet plannen
Nu weet ik dat het beter is om een bevalling te nemen zoals ze komt. Probeer je bevalling zo weinig mogelijk te plannen. Want in mijn geval werd het wel degelijk een keizersnede.
De bevalling van Fien is intussen al een aantal jaar geleden en ondertussen een ver-van-mijn-bedshow. Toch kan ik me nog goed herinneren dat ik serieus van de kaart was. Wat als ik nu pakweg 50 jaar eerder had moeten bevallen, was het dan wel goed afgelopen? Was ik hier nog wel? Was dit het nu, bevallen? Ik zie mij ook nog liggen op de recovery, na de keizersnede. Denkend: ‘Goh, en zeggen dat ik drie kinderen wou … Eentje is ook al heel flink …’
Tweede keer, goede keer
Het cliché zegt: je vergeet het allemaal snel. En dat is ook zo. Ik heb ondertussen twee stuks. Drie worden het er waarschijnlijk niet. Twee is echt al heel flink!
Die tweede bevalling – ook een keizersnede – was trouwens echt geweldig. Perfect gepland (we stonden wel in een zware file op weg naar het ziekenhuis en kwamen zelfs een half uur te laat) en zonder complicaties. En met als resultaat: een wolk van een baby die, na eerst flink haar longetjes te hebben opengezet, de rust zelve was.
Er zijn ook voordelen
Wat je moet weten over een keizersnede?
- Dat de eerste twee, drie dagen wat moeilijk zullen zijn. Je kan zelf nog niet je bed in of uit, en ook je kindje uit zijn/haar wiegje tillen lukt niet altijd zonder hulp.
- Dat borstvoeding misschien minder snel zal lukken (heeft iets te maken met hormonen die vrijkomen bij een natuurlijke bevalling, en in jouw geval dus niet). Laat je vooral niet pushen - in welke richting dan ook. In mijn geval lukte de borstvoeding totaal niet. En eerlijk? Ik had er ook absoluut geen zin meer in. Het laatste wat je op zo'n moment nodig hebt, is een schuldgevoel.
- Maar, look at it on the bright side: in het beste geval heb je geen weeën (toch wel fijn!).
- En geen ‘knip’. Dus ook geen miserie nadien met draadjes die lossen enzovoort. En vergeet ook die beter geconserveerde bekkenbodemspieren niet.
Na die eerste dagen, wanneer het fysiek moeilijk was en ik het allemaal een plaats moest geven, kon ik echt beginnen kennismaken met mijn dochtertje. Uiteindelijk deed het er niet toe hoe ze ter wereld was gekomen. Ze was er. En ze was prachtig.
