Een ode aan alle kindvriendelijke kappers en tandartsen
Mijn man nestelde zich in de kappersstoel, zoonlief op de schoot, terwijl ik flapperend met enkele kleurrijke kinderboekjes en gekke bekken de aandacht probeerde af te leiden van lawaaierige haardrogers en kletsende dames met zilverpapier in de haren.
Hardcore
Terwijl onze held zich duidelijk al niet echt in zijn element voelde, begon de kapper regelrecht met the hardcore stuff: de tondeuse. Het resultaat was een wild headbangend kind met enkele geschoren strepen haar. Wat nog volgde was een veel te lange worstelsessie om hem toch terug een ietwat deftig kapsel te geven en een zenuwachtige kapper die ons af en toe een alleszeggende blik toewierp. “Allé, nog efkes,” klonk het.
Ik weet het, het moet écht niet de plezantste klant zijn geweest, maar misschien was een speciale aanpak hier op zijn plaats?
Drama in aangename sfeer
Blij dat zijn oren er nog aanstonden, begon ik een paar weken later te zoeken naar een kinderkapper. Maar liefst een halfuur moesten we er voor rijden, maar dat had ik er voor over.
Vriendelijke kapster, stuurtje voor de kappersstoel, Bumba op tv en GEEN tondeuses of ronkende haardrogers. Bovendien was hij in een wip en een flik gekortwiekt. Pas op, het was niet perfect en het was nog geen lachertje. Want nog steeds ging de knipsessie gepaard met een portie drama. Maar dit alles al wel in een veel aangenamere sfeer. Met een diploma, een eerste haarlok en een koekje in de hand, keerden we al iets relaxter terug huiswaarts.
Dutje op de kappersstoel
Nog een aantal keren bezochten we de kinderkapper, tot ik op zoek ging naar een kapper aan huis. Voor de tv, in eigen omgeving,… Dat kon misschien ook nog werken. En inderdaad, met een geduldige kapper werd beetje bij beetje zelfs dé tondeuse terug geïntroduceerd.
Na heel deze historie ging ik voor zijn eerste tandartscontrole preventief op zoek naar een kindertandarts. Opnieuw een halfuur rijden, maar goed. Hij werd heel rustig ontvangen, alle ‘hoe’s en ‘waarommen’ werden duidelijk uitgelegd en als hij het beu was, was de rest voor volgende keer. Met als voltreffer het uitkiezen van een cadeautje achteraf. Zalig! Intussen hebben we ook al een vriendelijke, gewone tandarts bezocht. Geen trauma’s, kind happy, mama happy.
Mijn zoon is intussen 4. Vorige week ging we nog eens naar een gewone kapperszaak. Hij vond het zo relaxerend dat we hem moesten wakker houden in de kappersstoel.
Lang leve de geduldige, kindvriendelijke kappers en tandartsen!
