Dagen die vragen om vertragen

Vertragen, onthaasten, leven zonder klok

Ik heb zelf gemerkt dat ik tijdens zo’n periodes ook heel andere dingen doe dan wanneer ik weer volop in die ratrace zit. Net omdat er zo’n zee aan tijd is, is er ook ruimte om eens iets nieuw te proberen.

Zo begon in deze zomervakantie met… borduren. Ik werd geïnspireerd doordat ik in Flow-magazine een artikel had gelezen over een vrouw die van borduren haar werk heeft kunnen maken. Ze creëert de mooiste kunstwerkjes op doek die ze dan weer verkoopt. Een hele tijd geleden probeerde ik eens haken of breien. Maar eerlijk, ik heb niet het geduld om die verschillende steken of patronen onder de knie te krijgen. En wanneer je alleen maar een vierkantje kan breien of haken, is het plezier er ook snel af.

Dus wie weet, misschien gaat dat borduren me wel beter af. Met een basissteek kan je blijkbaar best al heel wat doen. Dus kocht ik zo van die houten ringen om de stof strak te houden (maakt het borduren heel wat gemakkelijker), borduurgaren en naalden. In de kringwinkel kocht ik stof (stoffen zakdoekjes) en in de bib vond ik een aantal boeken waarin het borduren stap voor stap uitgelegd staat en met heel wat leuke voorbeelden om te maken. Geen al te grote investering dus, stel dat ik het toch niet leuk zou vinden.

Maar niets bleek minder waar: met enkel de basissteek bekeken te hebben en de voorbeelden gewoon over te tekenen op de stof, was ik meteen vertrokken. En ik geef toe: dit is zo leuk. Tijdens de zomervakantie borduurde ik voor mijn kinderen, nichtje en de kinderen van mijn lief doekjes op maat (gaande van poesjes tot dino’s en pokemons). Ik kocht dikkere zachtjes doekjes (kleine handdoekjes) om aan de achterkant vast te maken en zo kregen ze elks hun eigen gepersonaliseerde knuffeldoekje 😊 Kindjes blij, ik blij. Want dat borduren is leuk maar ik hoef nu ook niet per se met al die borduursels te blijven zitten (zeker niet nu ik in mijn ontspul-fase zit).

Dat borduren bracht me helemaal in het hier en nu. Een hersenloze activiteit zoals ik het noem: je hoeft er niet hard over na te denken (zo moeilijk is dat borduren niet) maar wel net hard genoeg zodat je gedachten niet alle kanten op kunnen en je dus niet kan piekeren (je moet wel focussen tijdens dat borduren). Een activiteit die met andere woorden heel mindful is. Nooit gedacht dat ik dit zo leuk zou vinden.

Maar zoals dit gaat: wanneer die ratrace weer begint, verdwijnen deze leuke nieuwe activiteiten of hobby’s snel weer naar de achtergrond. Terwijl het net nu zo belangrijk is om af en toe eens te kunnen vertragen. Om af en toe eens zo’n tijdloos momentje van rust te ervaren. Wat meer mindfulness, wat minder racen. Dus probeer ik mijn borduurspulletjes er af en toe weer even bij te nemen. Gelukkig zijn er nog wel wat nichtjes en neefjes die een knuffeldoekje willen.

PS: deze zomervakantie leerde mijn lief mij ook schaken. En ik deed dan weer een poging om dit aan mijn zoontje te leren. Zeker ook een leuke activiteit om aan te blijven vasthouden. Samen vertragen, nog beter! 

Deze tekst verscheen eerder op Ergensonderweg.