Eerste dag crèche: brief aan mijn zoon

Ik denk dat je dat voelde, al vanuit mijn buik. Je zusjes hebben je toen al bedolven onder de kusjes en zachte knuffels, en als je goed luisterde, kon je ze vast ook regelmatig horen kibbelen.

Een zoontje

Een zoon...dat was schrikken. Wij maar denken dat we enkel meisjes konden maken. Een jongetje... Daar waren we even stil van. Een zoon of een dochter... wat maakt het uit. Maar dat uitgerekend JIJ bij ons bent terecht gekomen, dàt is pas bijzonder. We wilden altijd 3 kinderen. Jij maakt de cirkel rond, jij vult ons hart helemaal op. Bedankt daarvoor. Je maakt ons zo gelukkig.

Je bent een lieve jongen, een vrolijke baas. Een baas, omdat je een reus bent. Werkelijk waar! Alsof het lot me op dat vlak minder gunstig gezind was. Ik vroeg een klein fijn baby'tje. Liefst zo eentje dat lekker lang klein blijft, mijn laatste baby... . Maar mijn laatste baby werd mijn grootste! Je bent nooit klein geweest, lieve schat. Je werd geboren als baby van een maand oud  (4kg615 en 55 cm), pijlsnel stegen die cijfers. Je at goed vanaf het begin, je groeide als kool en sloeg meteen 2 kledingmaten over. 

Groot hart

Ik geloof dat niet enkel je lichaam zo groot is. Hoe langer ik je ken, hoe meer ik geloof dat ook je hart zo groot is. Wat - ben - je - lief. Wat ben je lief!! Je standaard blik is 'bedrukt', net zoals die van je zusjes. Ik moet me excuseren, ik geloof dat jullie die blik van mij hebben. Maar vanaf het  moment dat iemand tegen je begint te praten of te lachen, verschijnen er fonkels in je ogen en kuiltjes in je wangen. Je kan zo smakelijk lachen. De kracht van je lach... hm.... we worden er zo gelukkig van! Je brabbelt ook al gretig terug.  Je houdt van geroezemoes, maar niet van harde en plotse geluiden. Je schrikt van het minste, arme stakker. Ik moet toegeven dat we daar soms wel mee lachen. Als je andere kindjes hoort huilen, trek je vaak een pruillip en zou je zo mee kunnen huilen.

Als je wakker wordt, lig je rustig in je bedje rond te kijken tot je een hoofd ziet verschijnen. Je geeft ons dan meteen je mooiste en schattigste glimlach, wat meteen de gebroken nachten verzacht. Je buikje heeft het al lastig gehad. Je neemt medicatie sinds je 5 weken oud was, om de pijn van de reflux te onderdrukken. Daarnaast hebben je darmpjes ook behoorlijk wat tijd nodig om op deze wereld aan te komen en hun draai te vinden.  Je hebt al veel krampjes gehad en bent vaak onrustig geweest doordat die verdomde buik maar geen rust vond. De eerste twee maanden sliep je door, wat een geluk! Maar de afgelopen maanden heb je veel gewroet en kon je ‘s nachts je draai maar moeilijk vinden. Zijn het krampen? Is het honger? Ben je niet moe? Wil je knuffelen? Zoveel vragen, zoveel om uit te zoeken, trial en error. Momenten van onmacht, vermoeidheid, maar altijd liefde. Liefde. Altijd. 

Knuffelbeer

Je bent een echte knuffelbeer. Je pakt ons zelfs al vast, twee handjes geklemd rond onze nek, stevig, lekker dichtbij. Zo trek je je gezichtje tot in onze hals, en daar hang je dan, te ruiken en te knuffelen. Za-lig. Ik begrijp het helemaal... Nu ik deze brief schrijf, zou ik niets liever doen dan je vast te pakken, en de geur in je hals op te snuiven. Uren, dagen heb ik dat al gedaan. In de hoop dat ik jou kan opsnuiven, deze momenten kan vereeuwigen, nooit genoeg, nooit wil ik dit vergeten. De tijd vervliegt, glipt zo tussen mijn vingers door, maar als ik daar in je halsje snuffel...dan staat alles even stil. Dan is er geen tijd meer, dan stopt de klok met tikken. Dan ben jij er, en ik. Dan IS liefde,  dan is liefde ruimte, tijd, fysiek, en vol. Nooit halfvol, maar overvloedig vol.

Zondagskindje

Je bent een gemakkelijk en content baby'tje. Een echt zondagskindje. De eerste 6 weken na je geboorte zijn we altijd als gezin samen geweest, allemaal thuis. Waauw. We hebben een goede start gemaakt. Optimaal genoten, echt waar. Je bent je eerste weken meer aan de zee, in het bos, en aan vijvers, geweest dan sommige mensen in hun hele leven. Omdat het kon. Zeeland was je tweede thuis. Als we thuis waren zochten we verkoeling onder de grote notenboom in onze tuin. De paarden kwamen hun hoofd dan eens over de draad steken, je zusjes plonsden in het zwembad, aten ijsjes, schommelden, hielden siesta's, en kwamen tussendoor vaak kusjes geven. Ik zat vaak te wachten naast je wieg tot je weer wakker was. Ik miste je als je sliep. Haha, zoveel liefde. Je moest eens weten... .

Naar de crèche

Vandaag heb ik het moeilijk, lieve zoon. Vier maanden na je geboorte heb ik je deze ochtend afgezet in de crèche. Je bent niet alleen, je zus is bij jou. Jullie zitten samen in het klasje van de Eendjes. Er werken alleen maar lieve verzorgsters én vooral: je zus is erbij. Ze neemt dat zelf heel serieus. Jammer dat jullie dat later zelf niet meer zullen herinneren, maar naast de liefde van ouders voor hun kinderen, bestaat er nog een grotere liefde. De liefde van broers en zussen onderling. En de liefde van ouders voor dit soort liefde. Je zusje vraagt elke dag of ze je mag 'achthouden op haar sjootje', komt knuffeltjes naar jou brengen, aait vaak over je donshaartjes en geeft kusjes zoals enkel zij kan. Als jij haar ziet, moet je altijd meteen lachen. Ze ging je vandaag aan iedereen laten zien en ging ervoor zorgen dat niemand je pijn ging doen. Ik geloof dat. Met je zus wil je het niet aan de stok hebben! Dit alles om maar te zeggen: je bent in goede handen en ik denk dat jij daar ook echt content gaat zijn.

Het zal wennen zijn om de hele dag in die drukte te zitten, maar je zal ook leren van die drukte, je zal groeien en verder worden wie je eigenlijk al bent. Je zal niet meer in slaap gewiegd worden, dat zal je zelf moeten leren. Maar net zoals dat bij je oudere zusjes gelukt is, zal jij dat ook kunnen. 

Ik geloof in het kunnen van mijn kinderen, al zijn ze nog zo klein. Jullie zijn sterk en veerkrachtig. Jullie ervaren de wereld nog als iets behapbaar. Die wereld groeit met jullie mee, hoe ouder jullie worden, hoe groter en complexer de wereld zal worden. En dan nog, dan nog denk ik dat het jullie allemaal wel zal lukken.  Wij zijn er om te vertalen, op te vangen, bij te staan, duiding te geven, te omarmen, te laten groeien, lief te hebben. Altijd. 

Mijn moederhart bloedt

Het is mijn moederhart dat vandaag bloedt. Ik laat je voor de eerste keer een beetje los, ik geef je uit mijn schoot aan 'de wereld'. Vanaf nu kan ik je niet meer vasthouden wanneer ik dat wil, vanaf nu ben ik niet meer altijd fysiek in de buurt, vanaf nu neemt de tijd het terug over. En die gaat snel, lieve schat.  De tijd is wreed en genadeloos. Vanaf nu ga ik vanalles moeten missen van jou, wat maakt dat de tijd nog sneller zal gaan.  Dat hoort bij het loslaten. Ik kan dat, maar vandaag vind ik het moeilijk. Ik voel me nu een beetje ontredderd. Ik zit hier alleen aan de keukentafel, en de stilte klinkt hard. Mijn hart knaagt, het voelt alsof ik een stukje van mezelf mis.