Feestdagen als gescheiden ouder van tieners

Tijd om stil te staan bij onze eigen nesten. Hoe bedrijvig gaat het er daar aan toe?  Tortelend? Gezellig warm en goedgevuld? Of net gebroken en leeg? Nieuw bij elkaar gesprokkeld misschien? 

Net zoals elke vogel anders gebekt is, is ook elk nest anders. Misschien viel het net uit elkaar, of heb je na jaren aanpassing en zoeken alles op rails en loopt het gesmeerd. Eén ding is zeker: Scheiding is een realiteit. 1 op 5 kinderen groeit op in een gescheiden gezinssituatie. We kennen dus allemaal wel iemand die in die situatie vertoeft, op rozen of nog diep euh … in de nesten. 

Een scheiding is één ding, maar wat in combinatie met tieners en feestdagen? Of pubers? Los van de extra grijze haren of gebroken harten die dat kan opleveren, kan je daar soms een handleiding bij gebruiken. Of op zijn minst een leidraad voor als je de rails zoekt.  

Tieners zijn op zoek naar hun eigen stem. Ze vormen hun eigen identiteit en die zoektocht kan knap lastig zijn. Soms extra pittig voor hen in een scheidingssituatie. (Zonder twijfel: ook voor jou als ouder.) 

Ze hechten meer en meer belang aan die ene trui, specifieke vriend, of eigen plek. Meer belang aan hun eigen nest, om meer en meer uit te vliegen en in alle omstandigheden terug te kunnen landen. Die zachte landing of dat warm nest, daar kunnen wij als ouder alles in betekenen. 

Hun eigen nest bestaat na de meeste scheidingen uit een opgesplitst nest.  Het ene wat rommeliger, knusser, voller of met meer of minder scherpe randjes dan het andere.  Ze vliegen van het ene naar het andere nest, in welke tijdzones ook. En dan heb je de regels en afspraken die het voor hen makkelijker zouden moeten maken, maar door omstandigheden het soms net moeilijker maken. 

Want wat als het niet lukt voor jou als ouder om de afspraken na te komen zonder extra emoties? Wat als flexibiliteit een woord is dat ontbreekt? Of als de andere ouder de afspraak niet nakomt die jullie toch duidelijk gemaakt hadden? Of als de afspraken niet in het belang van de kinderen blijken? Of afwijken door … de feestdagen misschien? 

Moederdag 

Moederdag bijvoorbeeld. Komen je kinderen naar je toe voor de dikke knuffel en dankbaarheid op Moederdag ongeacht de verblijfsregeling? Of ontvang je amper een telefoontje? Het is een dag als een andere… Je kan dit ook op een ander moment vieren of jezelf als moeder pluimen geven. 

Ben je thuis zonder kinderen die dag? Geen moedergevoel (meer) en liever een hele dag in bed doorbrengen? Dat kan er inhakken, maar believe it or not, ook zonder dat je kinderen er zijn kan je van Moederdag een fijne dag maken. Even je verwachtingen bijstellen. Maak er een verwen-jezelf-dag van. Tot in de puntjes zoals je wil. Met een gevoel van dankbaarheid dat je dit aan jezelf kan geven. Bedenk wat je als moeder al allemaal hebt kunnen doen en betekenen voor je kind(eren) en wees mild voor jezelf. Vergeef je schoonheidsfoutjes, leg jezelf geen perfectie op en aanvaard wat het is. Wacht niet op dat mooi boeket om te ontvangen maar kies zelf die heerlijk geurende ruiker uit. Het vrolijkt hoe dan ook op! 

Liever muziek door de boxen? Zet ze loeihard en dans! Zing mee en jank, of niet. Je kan natuurlijk ook in de sofa hangen met een doos tissues en aangepaste film om tranen extra te lossen. Hoe dan ook, hou ze niet tegen en maak tijd voor jezelf.

Communie- en lentefeesten 

En wat dan met die communiefeesten, overgangsrituelen en lentefeesten? Een feest kan je opsplitsen, maar de plechtigheid zelf niet. Daar horen in het beste geval beide ouders van de feesteling, op welke manier je er ook voor gaat. 

Gaat het om een kind uit een vorige relatie van je partner? Laat je eigen gevoelens zoals jaloezie of onmacht geen roet in het eten gooien, maar zet even een stapje opzij in het belang van je plus-of stiefkind. Het zal je enkel dankbaarheid kunnen opleveren, al minstens van het feestvarken zelf. 

In elke situatie is één ding hetzelfde: geluk primeert voor deze speciale gelegenheden, laat die boodschap de bovenhand nemen en zet alle ballast en deuken uit het verleden op non-actief. Soms moet je inventief zijn om de meest passende vorm te vinden voor jullie situatie. 

Hou niet vast aan dat ene ideaalbeeld maar zoek alternatieven die bij jullie passen. Praat met lotgenoten, denk ‘out of the box’ en ga in gesprek met je kind: hoe ziet hun ideaal feest eruit? Hoe willen zij die extra verlofdag doorbrengen? Wat vinden ze zelf belangrijk? 

Maak tijdig afspraken met je kind én je ex hierrond. En hey, we zijn volwassen, bij twee feesten moet het echt geen concurrentiestrijd worden rond het grootste cadeau of het lekkerste eten… Dit valt onder kinderachtig gedrag door het oog van de tieners en pubers (hebben ze gelijk of niet?). Het gaat niet om een strijd! Het gaat om het warm samenzijn, zonder extra stress of ballast veroorzaakt door het gescheiden leven voor je kind(eren). Mondt dit uit in een feest bij de ene ouder en een dag heerlijk chillen met een lievelingsgerecht voor televisie bij de andere? 

Haal het niet in je hoofd dat het gras bij de buren groener is, het nest mooier blinkt en de bodem vruchtbaarder is en jij bijgevolg faalt als ouder. Het hoeft echt niet peperduur te zijn en te blinken. Het is hoe je het liefdevol verzorgt en aandacht schenkt binnen je eigen mogelijkheden waar het om gaat, authentiek en uniek. 

Als het complex is 

Maar wat als simpel niet lukt? Wat als simpel voor jou niet simpel voor de andere is? Of wat als er nog wat anders speelt … Soms is het complex. Soms lukt een vlotte babbel met de andere ouder om even overeen te komen nu net niet. Wat dan? Hoe dan? 

Aan het gedrag van de andere ouder kan je niets veranderen, hoe frustrerend dit ook soms kan zijn. De hoop koesteren dat er een ‘samen’ is na de scheiding in het belang van je kind(eren) is een doel dat in sommige complexe situaties ondenkbaar of onmogelijk is. Hieraan blijven vastklampen of investeren zonder resultaat, is bij gevolg energieverlies.  

Dan moet je kijken hoe je het wél in het belang van je kind kan doen. De weg van de minste weerstand. De weg waar strijdloos het doel is en je kind steeds voorop staat, al kost je dat je eigen ego dat je even moet afleggen om ervoor te zorgen dat je kind geen klauwen voelt of er letsels aan overhoudt. 

Houden jullie twee feesten? Op verschillende dagen? Verschillende plekken? Met verschillende ‘prentjes’ om uit te delen? Of zijn er dingen die desondanks eenzelfde lijn kunnen krijgen? Eenzelfde structuur, lijn of basisidee kan voor rust zorgen. 

Kijk ook naar de timing als je twee feesten houdt! Het kan best vermoeiend zijn dus laat er, als dit enigszins mogelijk is, wat tijd tussen. 

Hou je één groot feest en las je tijdzones in om bepaalde mensen te ontvangen zodat er geen confrontaties uitgelokt worden? Hoe zit het met elkaars energie die er dan hangt? En de gesprekken? Wordt er over elkaar gepraat in negatieve zin? (Draai je tong zeven keer om, adem in en uit en glimlach. Spui je gal later, zonder je kinderen in huis!)

Voor sommigen zal het meer wikken en wegen zijn dan voor anderen maar het blijft ook deels trial and error. Blijf geloven in nieuwe kansen en ga er positief tegen aan, dat levert sowieso winst op voor je kind(eren) en daar draait alles in de eerste plaats om, toch?