Euh ja, soms nemen wij ons kind mee tussen ons in bed (en so what?)
Geschokte gesprekspartner
En nu komt het: zo rond 5 uur, als de zon nog lang niet op is en zelfs onze peuterdochter nog ligt te dromen, nemen wij hem al eens in bed. We leggen onze zoon tussen ons in bed. En soms vallen we alledrie weer in slaap.
Oh nee dit is NIET ok. Dit is verschrikkelijk. Vaak kijkt mijn gesprekspartner intussen zo geschokt naar mij dat ik over iets anders begin. Zijn of haar mond valt open, alsof ik net heb verklapt dat ik mijn zoontje elke avond voor het slapen gaan wat Duvel door de melk draai.
Gebeurt met zorg
Ik begrijp natuurlijk wel de bezorgdheid. Want ja die wiegendood… Nochtans is wiegendood (doodsoorzaak onbekend) volgens mij niet hetzelfde als dood door verstikking. Dit zomaar schrijven doet mijn haar al overeind komen… Ook ik wil geen enkel risico nemen. Ik zie onze kindjes doodgraag.
Maar dat knuffelen in bed is een weloverwogen persoonlijke keuze en gebeurt met zorg. We hoeven geen commentaar of cowboyverhalen over de zoon van de dochter van de kapster. Opnieuw: respecteer ons en laat het los. Ons kind slaapt enorm slecht en dat is al lastig genoeg. Zoals elke ouder zoeken wij gewoon naar oplossingen...
