Het mama-leven is geen Instagram, Pinterest of Facebook

Een gewone dag in een gewone week

6h00 Ochtendhumeur, deze nacht 4x opgestaan voor tutje van baby O. (5 maand). Mijn klassieke start van de ochtendroutine.

6h15 Meneertje N. (2,5 jaar) is wakker, helemaal klaar voor een nieuwe dag. Daar gaan we: verse pamper, fles maken en op potje voor de tv.

6h25 Baby O. uithalen, verse pamper, kleertjes aan, medicatie geven, flesje maken en melkje geven. Lap, meneertje N. heeft pipi gedaan op het potje, en wil nu een stickertje plakken als beloning. ‘Niet uitstellen’ komt in mijn hoofd ‘of hij krijgt weer een huilbui, wat ik nu echt kan missen.' Flesje en baby O. aan de kant, stickertje kleven, uitbundig bravo roepen en daarna verder flesje geven. Vanuit de zetel zie ik hoe meneertje N. alle speelgoed die mooi opgeborgen zat in de mand door de living aan het gooien is. Frustratie in mijn hoofd, stress door mijn lijf. Maar goed, een kind is een kind.

7h00 Trage drinker baby O. is klaar. Boertje, laat aub niet op je wachten, ik heb zo weinig tijd! Baby O. in het park een beetje laten spelen. Komaan meneertje N., je kleertjes aan!! 5 minuten het ‘neen-ik-wil-niet’ spelletje en dan met nodige acteerprestaties toch de kleertjes aan.

7h25 Ok, beiden zijn aangekleed, super. Jassen en mutsen aan. Baby O. maxi-cosi in en meneertje N. schoenen aan. Weer 3 minuten het ‘neen-ik-wil-niet’ spelletje, deze keer met het grote -ikgooimeopdegrond- drama er bij. Grrr ...
B. (mijn wederhelft die onze (b)engeltjes elke ochtend naar de crèche brengt) komt binnen: ‘Ze zijn nog niet klaar? Komaan lief, ik moet voortdoen, ik heb weinig tijd!’. Mijn bloed begint te koken door deze opmerking.
‘Dat zeg je tegen de verkeerde persoon hoor! Jij bent al een uur op je bureau aan het werk terwijl ik hier met een baby en een puberende peuter doorheen de ochtendroutine probeer te geraken!!!’
Tranen prikken in mijn ogen, maar ik moet me vermannen. Voor zoiets hoef je toch helemaal niet te wenen? Dat zou belachelijk zijn. Misschien heeft het minimum aan slaap de laatste 5 maanden door baby O. er mee te maken. Ah kop op, geen excuses, we moeten verder.

7h35 Nog 25 minuten om me op te frissen, kleren aan te doen, eten samen te sprokkelen en de was op te plooien. Strakke planning maar moet lukken!

8h05 In de auto met een banaan achter het stuur naar het werk, klaar om 8 uurtjes mijn job als administratief bediende uit te oefenen. Lap, melding van mijn gsm-agenda: vanavond babybezoek, ben ik natuurlijk helemaal vergeten. Bellen naar B. ‘Je moet om hapjes en drank voor vanavond, we krijgen babybezoek zag ik in onze agenda.’ Komt in orde! Gelukkig, want wanneer zou ik nog in de winkel geraken? ‘Dankje B. I love you!’
Telefoon van de crèche ‘Baby O. haar melkpoeder is op.’ Ok, vanavond voor ik hen ga ophalen stoppen aan de apotheek voor poedervoeding. Ok. Ok. Ok.

8h25 Computer opstarten. Pf korte onduidelijke mails van mijn baas, hij kan ook nooit positief zijn of complimenten geven. Mijn ochtendhumeur een beetje op hem afschuiven. Ondertussen hierover grapjes maken met mijn collega’s, met een goeie warme kop koffie erbij. Aah, ik kom tot rust en mijn dag kan beginnen. Perfect!

16h45 Ik blijf nog 5 minuten langer voor mijn overwerkte collega. Een beetje peptalk en wat persoonlijke gesprekjes later vertrek ik. Ik ben het niet vergeten: apotheek voor melkpoeder! Goed zo!

17h30 Met melkpoeder in de crèche.Nog snel even de dag van de twee kindjes overlopen, mijn grote bewondering voor hun job nog even benadrukken en richting huis.

17h45 Aankomst op de parking, eerst papa en pappie begroeten, kusje en knuffel geven op hun bureau en dan naar ons huis dat naast de firma ligt. Lap, speelgoed van deze morgen niet opgeruimd. Snel opruimen, ‘kom meneertje N., help mama een beetje!’ Wat vraag ik toch? Ik krijg weer het ‘neen-ik-wil-niet’ spelletje. Geen zin in nu, meneertje N. in de hoek, ik ruim wel op. Goed, nu pyjama’s aan en hapjes maken. Meneertje N. eet een peer en kijkt tv, baby O. valt in slaap. Perfect!

18h30 Ding dong! Babybezoek.
B. Komt van zijn bureau en begroet onze bezoekers. Cadeautje ontvangen, hapjes op tafel, champagne inschenken en meneertje N. zijn flesje maken. Baby O. gaat ondertussen van arm tot arm en kan zich daar goed in vinden.

19h30 Meneertje N. mag gaan slapen. Zoals gewoonte zonder probleem.
Nu flesje maken voor baby O., medicatie geven, flesje geven, boertje laten, nog een beetje sussen en dan in bed. Babbelen met onze bezoekers, enthousiast zijn maar tegelijk denken aan de berg was en strijk die staat te wachten daar in de hoek van het huis.

20h45 Bezoekers zijn weg. Opruimen, afwassen en was insteken.

21h30 Korte douche, eigenlijk zou ik mijn haar moeten wassen. Nee, geen tijd meer voor. Pyjama aan en in de zetel ploffen. EINDELIJK us-time! Knuffel en een kus met B., zalig!

21h45 Gsm-tijd, eens instagrammen. Verhalen van anderen bekijken. Gezellig, spieken in anderen hun leven. Oh, wat een leuke kleren heeft M. aan! Waw, die is pas bevallen, zo slank dat F. alweer is! Zie wat een een leuke schoenen de baby van S. heeft! Waw R. vliegt met een privéjet naar Ibiza! Wat een mooie huisinrichting heeft T.!

22h00 Pompaf, zou zo graag gaan slapen maar ben nog maar pas in de zetel geploft .. nog een beetje opblijven, ideeën opzoeken voor kerstkaartjes op pinterest.

22h30 Wat een naar gevoel, volgens instagram heeft iedereen een topdag achter de rug, volgens pinterest bestaat er geen realiseerbare foto en op facebook heeft iedereen tijd om anderen in belachelijke foto’s en filmpjes te taggen. Hoe kan dat? Ligt dit aan mij? Heeft iedereen dan zo een ander leven? Waar halen ze die tijd?

22h45 Ik had toch beter dat laatste uurtje gespendeerd aan B., mezelf een gezichtsmaskertje opgelegd of gewoon eens vroeg onder de wol gekropen! Nu ga ik met een onprettig gevoel gaan slapen. Belachelijk. Te belachelijk!

6h00 opstaan en starten aan routine, uitkijken naar het weekend om leuke dingen te doen met man en kids.

Mijn fantastische leven

Dit is een dag uit mijn fantastische leven. Want ja, dat is het juiste woord, FANTASTISCH. Gewoon, maar fantastisch.
Waarom het leven anders voorstellen met filtertjes, bewerkingen, tags en likes? Waarom doen alsof je dag er relaxt uitziet terwijl dat niet het geval is?

Ik ben er van overtuigd dat jonge meisjes, toekomstige mama’s, kersverse mama’s en jonge papa’s heel wat verwachtingen hebben en onzeker worden door de perfecte plaatjes op sociale media, door blogs, winkels en webshops. Zeker wanneer dat een vertekend beeld blijkt van de realiteit. Wat doet dit met ons zelfbeeld en vooral,  wat leren we onze kinderen hiermee? ‘Jullie moeten steeds mooi ogen en dan best nog de foto bewerken met een filter, de mooiste spullen hebben en zeker enkel de leukste uitjes delen met de buitenwereld.’

Is gewoon zijn niet goed genoeg dan?

We stellen alles mooier voor

Ik betrap er mezelf op hieraan mee te doen. Ik laat iets mooier lijken door er een effectje op te plaatsen of snel nog het één en het ander toe te voegen aan mijn outfit of die van de kinderen. Om dan nog te zwijgen van de 20 verschillende foto’s die ik trek, zodat ik zou kunnen kiezen welke de mooiste is. De mooiste? Hoezo de mooiste? Ze zijn allemaal mooi! Helemaal NIETS moet in scene gezet worden, zij zijn perfect zoals ze zijn, ik ben perfect zoals ik ben. Alleen moet ik mezelf daar de dag van vandaag veel te vaak van overtuigen.