Het prenatale onderzoek: wat wordt er per echografie onderzocht?

20/01/2016

Door Mama Baas

De echo’s zijn voor veel ouders een moment van genieten. Het is ook voor je partner een belangrijk ogenblik, want daar waar hij/zij voor het grootste deel aan de zijlijn moet toekijken, wordt het kindje nu ook voor hem/haar eindelijk wat tastbaar. In de eerste plaats blijft een echografie natuurlijk een medische activiteit, waarbij de arts kijkt of alles goed gaat met de baby. Als je plots met minder goed nieuws geconfronteerd wordt doordat de screening minder gunstig lijkt, of omdat de arts een of andere afwijking heeft vastgesteld, ervaar je het moment van een echo natuurlijk niet zo positief.

Meestal zal de arts twee tot drie echografieën voorschrijven met telkens een tussenperiode van enkele maanden. De arts bekijkt hoe je foetus groeit en meet de omtrek of lengte van hoofdje, buik en beenderen.

Echo 1: tijdens de derde maand van de zwangerschap.
Echo 2: de zogenaamde morfologische echografie tijdens de vijfde maand.
Echo 3: op het einde van de zwangerschap.

Waar wordt op gelet bij echo 1?

Of je al dan niet zwanger bent.
Hoe lang je al zwanger bent.
Of het vruchtje in de baarmoeder zit (buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt zo uitgesloten).
Om hoeveel embryo’s het gaat.
Waar de placenta zich bevindt.
Hoe het embryo zich ontwikkelt.
Hoe oud het embryo is.
Gebeurt de echo tussen 11 en 13 weken, dan vormt hij een onderdeel van de eerste trimesterscreening met onder meer de meting van de nekplooi en het opzoeken van het neusbeentje.

In de eerste weken van de zwangerschap is het embryo nog te klein om gemakkelijk terug te vinden met een echo op de buik. De eerste echo gebeurt daarom vaginaal met behulp van een lang, smal toestel (een transducer) waar een condoom omheen wordt gedaan. Daarop brengt de arts vaak nog een glijmiddel aan om de sonde gemakkelijker in de vagina in te brengen. Het uiteinde van het toestel komt heel dicht bij de baarmoeder en de eierstokken, waardoor er een scherper beeld ontstaat met meer details. Dit onderzoek lijkt erg invasief (en niet zo aangenaam), maar gebeurt normaal gezien volledig pijnloos. Echo’s in het tweede en derde trimester vinden plaats langs de buitenkant van de buik.

Op de eerste echo kun je het kindje nog goed in zijn geheel zien. Naarmate je zwangerschap vordert, wordt je baby groter, waardoor je het ene moment van de echosessie vooral de onderkant met de voetjes en benen kunt zien en het andere moment dan weer het hoofdje of de rug. Het wordt dan met andere woorden wat puzzelen om het plaatje in zijn geheel te kunnen inschatten.

Waar wordt op gelet bij echo 2?

De afmetingen van hoofdje, buik, ledematen en een schatting van de groei.
Het onderzoek van de organen: hart, hersenen, maag, nieren, blaas, ruggengraat, geslacht en dergelijke.
De hoeveelheid vruchtwater.
De ligging van de placenta.

Waar wordt op gelet bij echo 3?

De afmetingen van hoofdje, buik, ledematen en een schatting van de groei.
De bevestiging van de ligging van de placenta.
De hoeveelheid vruchtwater.
Of de baby het goed stelt.

De rest van het prenatale onderzoek

Voor de baby is er ook nog een luik prenatale testen, en ook de moeder moet onderzocht worden. Wat er gecontroleerd wordt bij die prenatale consultaties, lees je hier.

Vraag je je af waarvoor dit allemaal nodig is, lees dan dit stukje.

Je kan er meer over lezen in onze mamabijbel 'Mama worden'. De belangrijkste punten kan je ook terugvinden op onze website!