Hoe breng je schokkend nieuws over aan kinderen?
Slecht nieuws brengen aan kinderen is nooit gemakkelijk. Vaak voelen ze het ook al aan als er bezorgdheden of spanningen bij de ouders zijn. Om hierover in gesprek te gaan, moet je enerzijds rekening houden met de leeftijd van het kind en anderzijds wat een kind persoonlijk aankan, met zijn/haar gevoeligheid, interesses, angstniveaus ...
Van kleuter tot basisschool
Kleuters leven vaak in een eigen rooskleurig wereldje, met weinig verschil tussen fictie en realiteit. Het kan dan ook veel moeite en verwarring kosten om zo'n gebeurtenissen abstract te plaatsen. Wanneer ze er zelf niets over vragen of niets over gehoord hebben, is het beter er dan ook zelf niet over te beginnen.
Basisschool: omgaan met vragen en zoeken naar antwoorden
Bij kinderen met een basisschoolleeftijd is het belangrijk om gesprekken hieromtrent niet uit de weg te gaan. Zeker met het internet en de televisie zo dichtbij, is het soms onvermijdelijk dat kinderen hier zaken over opvangen. Hevige angstgevoelens op dat moment kunnen vermeden worden door er geen taboe van te maken en er open en eerlijk over in gesprek te gaan.
'Wat is er gebeurd?', 'Waar is dat gebeurd?', 'Waarom is dat gebeurd?', 'Wat zijn de gevolgen?'
Sta open voor de vragen van je kind, ontwijk ze niet en geef er eerlijk antwoord op. Geef ook geen onnodige, zware details. Kinderen onder de 6 à 7 jaar blijven sowieso beter weg van de gruwelbeelden, ook de beelden die vaak in het nieuws verschijnen.
Je kunt eerder eens samen op zoek gaan naar bepaalde antwoorden op vragen, door bijvoorbeeld naar het nieuws van Karrewiet (voor jongeren) te kijken of eens te surfen op hun website. Daar worden de feiten besproken, ook met de nodige woorduitleg of nuances. (www.ketnet.be/karrewiet)
Eigen emoties tonen is oké
Sta open voor de emoties van je kind bij die gebeurtenissen en luister naar zijn/haar gevoelsbeleving. Je mag daar zeker ook je eigen gevoelens bij aangeven; zo weten kinderen dat het oké is om geschrokken, bezorgd en verdrietig te zijn, dat dit ook normale gevoelens zijn. Laat wel je eigen eventuele angst niet te veel overbrengen op je kind.
Geef aan dat zo'n gebeurtenissen nu voor iedereen heel groot nieuws zijn, waardoor iedereen er veel aandacht aan geeft, omdat dit héél weinig voor komt en dat dus zeker niet wil zeggen dat het thuis, in de straat of het dorp of overal elders onveilig is. Geef ook de feitelijke gevolgen aan; dat de hele wereld nu samen werkt om de terroristen te zoeken, zodat ze niet meer zo'n zaken kunnen laten gebeuren; dat er nu heel wat meer politie in de grote steden rondloopt en de mensen controleert ...
Als je kind het toch wat moeilijk heeft
Merk je dat je kind er toch wel heel angstig van wordt en/of het moeilijk kan loslaten, probeer er dan samen wat afstand van te nemen en opnieuw af te leiden met de gewone dagelijkse gang van zaken: gezellige dingen doen, over leuke dingen praten ... Dat geldt sowieso voor het slapengaan. Je kan ook samen een symbolische manier zoeken om het een plaats te geven: samen een kaarsje branden, een bloemetje leggen, een mooie tekening te maken ...
Bij adolescenten geldt hetzelfde: zij zitten ook met vragen en twijfels rond de gehele gebeurtenis. Ze zullen hun eigen gevoelens soms minder laten merken. Reden te meer om gesprekken hierover niet uit de weg te gaan en open te staan voor de bezorgdheden.
Over het algemeen geldt natuurlijk ook: geef veralgemeningen of brute uitspraken geen plaats in het gesprek. Dit blijft al snel hangen bij kinderen. Maak duidelijk dat terroristen niet gelijk staan aan geloof, een andere huidskleur of iemand met een hoofddoek. Wanneer zij op school of in de media op zo'n uitspraken of meningen botsen, nuanceer en wijs die onterechte verwijten ook expliciet af!
