7325fi.jpg

Hoe een curettage mij bijna fataal werd

30/03/2021
Mamabaas
Door Mamabaas

Op 13 december 2020 werd ik voor de tweede keer mama. Hoe traumatisch mijn eerste bevalling was, zo gelukzalig was mijn tweede. Op een kleine drie uurtjes was ons dochtertje Lilly geboren. Terwijl ze aan het drinken was aan de borst was het wachten tot de placenta losliet. Aangezien dit niet gebeurde, werd er besloten om hem manueel te verwijderen op het OK. Zo gezegd, zo gedaan en na een uurtje was ik terug op de kamer. Klaar om te genieten van ons gezinnetje van vier. Al was deze roze wolk slechts van korte duur ...

Twee weken na de bevalling had ik twee hevige bloedingen op een paar dagen tijd. Ook kreeg ik alsmaar meer buikpijn. Daarom werd er een echo gemaakt van mijn baarmoeder waarop te zien was dat er een groot stuk placenta was achtergebleven. Diezelfde dag werd ik opgenomen in het ziekenhuis, waar ik eerst nog enkele zakken bloed kreeg wegens bloedarmoede. De volgende dag stond er een curettage gepland om de placentaresten te verwijderen.

Tijdens de curettage ben ik heel hevig beginnen bloeden. Omdat ik enorm veel bloed verloor en de bloeding niet te stelpen was ben ik in shock gegaan. Toen werd er beslist mijn baarmoeder te verwijderen...

Na een operatie van twee uur werd ik wakker aan de beademing en een tiental infusen en draden. Ik was onderkoeld en lag met een verwarming onder een warmtedeken. Terwijl de verpleging me volspoot met morfine kwam de gynaecoloog zeggen dat er beslist was mijn baarmoeder te verwijderen omdat de toestand kritiek was. Alles wat daarna gezegd werd, is nog steeds heel wazig. Achteraf bleek dat ik een placenta percreta had. Dit is een zeldzame aandoening waarbij de placenta door de baarmoeder- en spierwand groeit.

Tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds aan het herstellen van deze ingreep. Fysiek maar vooral mentaal. Wekenlang voelde ik me gefaald. Gefaald als mama omdat ik er niet kon zijn voor mijn pasgeboren dochtertje dat haar mama nodig had en voor mijn zoontje dat net zijn eerste schooldagen achter de rug had. Gefaald als vrouw omdat het voelde alsof mijn lichaam me in de steek had gelaten . Gefaald als partner omdat mijn vriend er helemaal alleen voor stond. Het zijn zeer dramatische tijden geweest. Een van de mooiste en slechtste gebeurtenissen op amper drie weken tijd.

Ondertussen kan ik alles veel beter relativeren en ben ik bijna op het punt waar ik alles een plaats kan geven. Ik kan met positiviteit terugkijken naar het litteken op mijn buik.

Natuurlijk zal ik nooit meer in spanning een zwangerschapstest afwachten, nooit meer schopjes voelen of pronken met mijn zwangere buik. Maar ik zal ook nooit meer ongesteld worden of een anticonceptiepil moeten nemen en dat is toch een echte ‘luxe’, niet? :-)

Elke dag prijs ik mezelf gelukkig dat ik hier nog mag zijn. Ik geniet zo ontzettend hard van de kleine dingen in het leven en vooral van mijn twee wondertjes die ik op de wereld heb kunnen zetten. Door de hele gebeurtenis zijn mijn vriend en ik nóg dichter naar elkaar gegroeid. Samen staan wij ontzettend sterk. Zowel als koppel als gezin. En dat is voor mij waar alles om draait.  

 

Lize

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes