Ik ben zwanger en heb een eetstoornis
Het begin
Vier jaar geleden is mijn eetstoornis begonnen. Ik at zeer weinig en nam laxeerpillen: op een gegeven moment woog ik nog 39 kilo voor 1m55. Toen ik ben gaan samenwonen met mijn vriend en ik twee keer op een jaar meter werd van twee prinsesjes ging ik iets meer eten, maar de laxeerpillen bleef ik nemen.
We wilden aan kinderen beginnen. Toen ik stopte met de pil woog ik 45 kg. Natuurlijk kwamen mijn maandstonden niet door en een half jaar later nam ik hormoonpillen om deze op gang te krijgen. Ik verzweeg voor iedereen dat ik laxeerpillen nam. Uiteindelijk bleek ook dat mijn vriend trage zwemmers had dus werden we een jaar later doorgestuurd naar de fertiliteitskliniek te Genk. Ik was ondertussen wat bijgekomen (48 kilo) maar bleef wel mijn laxeerpillen nemen.
Mooi gewicht
Anderhalf jaar nadat we beslisten om aan kindjes te beginnen, gingen we over op inseminatie. We moesten op gesprek gaan en daar zei de ivf-consulent: “Jullie kunnen ook bij een voedingsspecialist langsgaan. Maar ja, dat hebben jullie niet nodig, want jullie hebben allebei een mooi gewicht.” Zo zweeg ik weer over mijn laxeerpillen. De inseminatie werd opgestart.
Ik wist dat ik moest stoppen om laxeerpillen te nemen maar het was zeer moeilijk in mijn hoofd om die klik te maken. De strijd tussen zwanger worden en laxeerpillen nemen was psychisch heel zwaar voor mij. Mensen die het niet meemaken, snappen dit niet. Ze zeggen bijvoorbeeld: “Eet gewoon wat meer en het komt in orde”. Maar zo simpel is het niet. Ondertussen lette ik nog altijd op mijn eten en was ik toch weer iets bijgekomen.
Eindelijk een positieve test!
Na vier keer inseminatie geprobeerd te hebben, wilden we overgaan naar ivf. Mijn vriend en ik hebben toen besloten om een pauze te nemen van drie maanden, te genieten van vakantie om er dan vol goede moed aan te beginnen. Mijn vriend wist dat ik laxeerpillen nam, maar niet hoe vaak ik ze nam. Ik had zelf besloten om te stoppen met laxeerpillen als we aan ivf zouden beginnen.
Dus begon ik aan mijn strijd tegen laxeerpillen en eigenlijk ging dit goed. In plaats van laxeerpillen te nemen drink ik nu elke ochtend een actimel. Veel gezonder en het helpt ook. Tijdens een eetmoment keek mijn vriend onlangs naar mij en zei: “Fijn dat ik u zo zie genieten van eten, dat is lang geleden.”
Eind augustus vertrokken we op vakantie om nog eens uit te rusten om dan vol goede moed met ivf te beginnen in september. We waren helemaal klaar om eraan te beginnen… maar mijn maandstonden bleven uit terwijl we pas mochten bellen als die doorkwamen. Helaas kwamen die maar niet door. Dus voor alle zekerheid deed ik half september een zwangerschapstest ... en die bleek positief te zijn!
Schrik om bij te komen
Ondertussen ben ik hoogzwanger en kan ik elk moment bevallen. Ik was heel bang dat het moeilijk ging zijn om mij dikker en dikker te zien worden en mijn gewicht omhoog te zien gaan, maar eigenlijk heb ik dit totaal niet gehad tijdens mijn zwangerschap. Ik lette ook wel op mijn eten maar ik hongerde mij totaal niet meer uit en at gezond voor onze junior.
Ik ben maar 8 kilo bijgekomen maar heb wel een supergoede zwangerschap gehad. Mijn gynaecoloog zei vorige week: “Je hebt een buik voor in de boekjes." Mooiste compliment dat ik heb gekregen tijdens mijn zwangerschap!
Deel van mijn leven
Ik vind het nu nog altijd erg dat ze er in fertiliteitskliniek zo gemakkelijk over gingen dat we geen voedingsdeskundige nodig hadden omdat we een goed gewicht hebben. Als ze ons toen hadden laten antwoorden op de vraag, was ik misschien rapper zwanger geweest. Ik ben er zeker van dat die laxeerpillen niet goed zijn alsje zwanger wil worden, en ik word er nog altijd boos van als ik reclame zie of als ze in sommige winkels gewoon te koop liggen.
De eetstoornis zal altijd een deel van mijn leven blijven. Ik ga nu naar een voedingsconsulent en die heeft me een eetpatroon uitgetekend dat ik nu ook volg. Dat betekent dat mijn dagen gestructureerd zijn en dat zullen ze ook blijven na mijn zwangerschap. Ik zorg ervoor dat ik maar een keer à twee keer met vrienden of familie afspreek om iets te doen zodat ik ook zo weinig mogelijk ergens naartoe moet gaan om te eten. Als ik een keer in de week met vriendin ga eten moeten mijn ouders niet vragen om in die week ook nog bij hun te komen eten....
Drie tot vijf dagen in het ziekenhuis liggen na de bevalling en mijn eigen eetpatroon niet kunnen volgen, daar ben ik wel bang voor maar ik weet dat ik kan rekenen op mijn vriend om me hierdoor te helpen. Want hij heeft meegemaakt hoe ik me uithongerde en dat doe ik niet meer. Ik let gewoon op mijn eten nu en moet mijn structuur gewoon hierin kunnen volgen. Als ik zou hervallen, dan ga ik terug naar de voedingsconsulent.
Focus op de toekomst
Mijn grootste droom is nu al uitgekomen… en van die droom geniet ik sinds de eerste dag van de zwangerschap. Wij gaan hem samen groot brengen, hem laten geloven in zijn eigen kunnen en dromen en hem al onze liefde geven die we hem kunnen geven. Net zoals mijn twee metekindjes, twee kleine prinsesjes zonder wie ik deze strijd nooit had overleefd. Zij hebben het allemaal draaglijker gemaakt en zullen daarom altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben.
- Tine V.
