Ik ga op reis en ik neem mee …
We krijgen stress door onze job. We krijgen stress omdat we perfectionistisch zijn. We proberen elke dag de perfecte moeder of vrouw te zijn, maar we falen op regelmatige basis grandioos. Ons huis is soms een rommeltje en dat resulteert in chaos in ons hoofd. We moeten het gewoon toegeven, moeders zijn stresskippen.
Wij kunnen af en toe dus wel een reisje gebruiken.
Maar er zit een addertje onder het gras. Een reis plannen zorgt ook voor stress. De bestemming kiezen is al het eerste struikelblok. Iedereen moet akkoord gaan met de keuze van het land en de manier waarop er gereisd wordt. Gaan we op hotel, gaan we kamperen, gaan we rondtrekken met de auto, gaan we een appartement huren, vragen we nog volk mee …
Nadat de bestemming en de manier van reizen vastligt en de trip begint te naderen, komt al het voorbereidende werk.
Welke kleren willen we meenemen? Moet er nog iets gewassen worden? Welke spelletjes nemen we mee? Moeten we nog eens langs de dokter om voorschriften te halen voor de reisapotheek? Werd er rekening gehouden met goed weer en slecht weer?
We moeten als moeder echt aan allerlei zaken denken en dat zorgt opnieuw voor stress.
Mannen hebben geen flauw idee wat voor een organisatie op reis gaan eigenlijk inhoudt. Het enige dat zij belangrijk vinden om mee te nemen is: hun oplader en proper ondergoed.
De dag van vertrek is dan eindelijk aangebroken. De auto moet worden ingeladen. De valiezen in de kofferruimte puzzelen lijkt heel sterk op Tetris. Dit is dan ook echt mannenwerk, vinden de mannen zelf. Het stressniveau van alle partijen stijgt.
De GPS werd de avond voordien reeds ingesteld en we kunnen vertrekken.
Maar de rit is nog maar een uurtje bezig of de oudste dochter moet dringend een grote boodschap doen en de jongste vraagt of het nog ver rijden is. Slapen doen de kinderen niet, want ze zijn te enthousiast omdat ze op reis gaan.
En tot overmaat van ramp staan we uren vast in de file nabij Parijs.
Als we uiteindelijk toekomen op onze bestemming, zijn de kinderen zo opgefokt dat ze meteen willen gaan zwemmen. Maar wat willen de volwassenen doen?
Een pintje drinken, de bungalow bekijken en de auto rustig uitladen. Kinderen zijn meesters in de druk opdrijven, dus rustig uitladen kan je wel op je buik schrijven.
Op de duur zit het stressniveau tot tegen het plafond en heeft elke moeder sowieso de komende zes dagen nodig om te ont-stressen van de dagen die hieraan vooraf gingen.
Conclusie: ik ga op reis en ik neem mee … een wit wijntje!
Deze blog verscheen eerder op Mamamoetjes.
