Ik had nooit verwacht dat proberen stoppen met borstvoeding zo moeilijk zou zijn

Ik had nooit verwacht dat stoppen met borstvoeding zo moeilijk zou zijn. Ik had gekozen voor borstvoeding met het idee: ‘Ik wil het tenminste proberen, dan weet ik wat het is. En lukt het niet, dan zijn flesjes ook goed.’ Ik had geluk, want het lukte supergoed. Al vanaf het eerste moment vonden we samen onze weg. Ik ben bespaard gebleven van kwaaltjes, van ontstekingen, kloofjes, pijnlijke tepels of wat dan ook. En wat was het gemakkelijk! Heb je honger? Hier is je eten. Direct klaar, geen wachttijd. Mijn initiële plan om twee maanden borstvoeding te geven en dan stilletjes aan af te bouwen zodat hij op flesjes zou staan op drie maanden (wanneer ik terug aan de slag ging), werd al snel opgeborgen. Alles ging zo goed, dat ik gerust nog wat langer wou doorgaan. 

Ik heb werkelijk alles geprobeerd

Dus we gingen door. Er werd borstvoedingspauze aangevraagd en ik begon alvast te oefenen met het kolven en geven van flesjes. En daar liep het stroef. Mijn zoontje, die ondertussen al 2,5 maand genoot van de geneugten van de borst, vond dat siliconen flesje maar niets en weigerde resoluut om ervan te drinken.

• Een ander flesje proberen dan. Nee, ook niet.
• Moest ik dan iemand anders het flesje laten geven misschien? Helaas, ook daarin trapte hij  niet.
• De volgende weken kreeg hij om de twee dagen een flesje aangeboden.
• Ik heb in totaal 11 soorten flesjes van 8 verschillende merken geprobeerd.
• Ik heb andere mensen het flesje laten aanbieden. Op een moment dat hij geen honger had, op een moment dat hij net wel honger had, op een moment dat hij slaperig was, op een moment dat hij net geslapen had. Maar helaas.
• We probeerden met afgekolfde melk, met kunstvoeding, met ingedikte kunstvoeding. Met een lepeltje, met een cupje, met een bekertje.
• Ik heb spenen in mijn BH gedragen om mijn geur erop af te geven, ik heb ze gekookt in de moedermelk en in de koffie.

Ik heb werkelijk alle tips die ik kreeg toegepast en zo nog net niet zelf op mijn hoofd gaan staan terwijl ik het flesje gaf in de hoop dat dit zou werken. 

Het lukte maar niet

Op een bepaald moment liet ik het los. ‘Hij zal wel drinken zodra hij voelt dat het moet, als hij in de crèche zit.’ Dacht ik. Verkeerd gedacht. Mijn karaktervol zoontje kon best een dagje zonder een druppel melk. Hij vroeg zelfs niet om eten, hij was niet lastig en huilde niet, maar weigerde om uit een flesje te drinken. Hij had zoiets van: ‘Jullie kunnen me niet geven wat ik wil, dus ik wacht wel totdat mama terug is’.

’s Nachts kwam hij dan natuurlijk vijf keer vragen om in te halen. Ondertussen zijn we 1,5 maand verder en drinkt hij nog steeds niet van een flesje. Overdag eet hij groentjes en fruit, en ik kolf af. En ik zal het maar meteen zeggen… Ik haat afkolven. Ik heb een manuele kolf, omdat ik geen lid ben bij CM ben en er dus geen aan een schappelijke prijs kan huren. Afkolven kost enorm veel energie, meer dan gewoon de borst geven. Echt chapeau aan de mama’s die telkens afkolven en dit uit een flesje geven. Hoedje af hiervoor. Ik vind het vreselijk, het lijkt wel alsof ik de energie uit me pomp. Energie die ik best kan gebruiken, want een fulltime job en een baby combineren is best pittig. 

Het afbouwen is zo moeilijk

En zo besloot ik twee weken geleden dat het genoeg geweest is. Hij heeft een dikke vijf maanden borstvoeding gehad, nu was het tijd om af te bouwen. Voor mezelf. Omdat ik stilletjes aan op geraakte. Mijn beslissing was verbazend snel gemaakt. Tot de volgende dag, toen de emoties het overnamen en ik me schuldig begon te voelen dat ik hem de borst wou ontzeggen. "Ik zal heel langzaam afbouwen", klonk het toen al. En nog twee dagen later dacht ik: "Ik doe nog wel even door".

Maar mijn lichaam blijft tegensputteren. Waardoor het rationele in mij zegt dat het toch beter is om te stoppen. En zo word ik dag na dag heen en weer geslingerd tussen het gevoel dat ik echt moet stoppen, dat ik het allemaal zo beu ben en het gevoel dat ik wil blijven geven, dat ik deze periode nog niet kan afsluiten. Als ik denk aan de laatste keer dat ik hem zal aanleggen, springen de tranen me al in de ogen. Ik had nooit verwacht dat stoppen zo moeilijk zou zijn. Maar wat ben ik blij dat ik toch voor borstvoeding heb gekozen en dat we deze periode hebben gehad. Want wat is het gezellig en knus en intiem om je kleintje zo dichtbij je te kunnen voeden. Zoveel emotie dat hieraan verbonden is. En daarom is de stap nemen om af te bouwen ook zo moeilijk.