‘Ik vind er niets aan, aan borstvoeding geven’
Wel, hier lukt het heel goed! Ik heb zelfs drie vriesvakken gevuld met moedermelk. Mijn kleine jongen komt goed bij. Alleen maar rozengeur en maneschijn! Maar ik vind er niets aan, aan borstvoeding geven.
Om even de situatie te schetsen: Mijn zoontje werd geboren op 3 januari. Ik was toen 35+5 weken, hij kwam een maand te vroeg en moest even in de couveuse. Ik had altijd gezegd dat ik borstvoeding wou proberen maar dat ik het waarschijnlijk niet langer dan zes weken zou geven. Ik wou hem de goede stoffen meegeven om te beginnen en daarna afbouwen.
Omdat hij in de couveuse lag heb ik echt moeten werken om de borstvoeding op gang te krijgen. We zijn gestart door druppeltje per druppeltje uit mijn borsten te masseren en die met een spuitje aan hem toe te dienen. Terwijl hij aan de borst lag spoten ze zelfs een beetje melk in zijn mondje via het tepelhoedje zodat hij beter zou aanhappen, onder het mom ‘alle beetjes helpen’. Een paar dagen later was ik precies Pamela Anderson en moest ik beginnen te kolven: mijn productie was echt op gang gekomen en mijn zoontje mocht uit de couveuse.
En ondertussen loopt die borstvoeding dus goed. Maar ik heb niet het gevoel dat het ons beter verbindt, dat het zalig is. Ik vind het zelfs lastig om gewoon te zitten, te wachten gedurende een half uur en dan eventueel de andere borst nog na te kolven. Wat een gedoe!
In het begin was ik op zoek naar artikels over andere mama’s die er net zo over denken, maar ik vond er bijna geen. Ik dacht dat ik misschien niet echt mama was omdat ik dat gelukkig gevoel niet had. Dacht dat ik een alleenstaand geval was ... Daarom schrijf ik dit. Want het is ook oké om er helemaal niks aan te vinden en daarom te stoppen, ook al gaat alles prima :-).
Charline
