Kettingziekte? Daar weten we hier thuis alles van …
Altijd iets
Niet alleen de jonge vrouw (ik mag mezelf nog zo noemen he, volgens het artikel bedoelen ze daar vrouwen tussen 18 en 34 jaar mee) heeft er last van, maar ook de papa des huizes. En diegene die er met kop en schouders bovenuit steekt op dat vlak, is de jongste telg van het gezin: zoals zoveel kindjes is Elise al sinds september min of meer constant verkouden, afgewisseld met af en toe eens wat koorts, een buikgriepje, … Het is altijd wel iets.
Aftellen naar de lente
Waar ik vroeger fan was van de winter (hoera! sneeuw! kou! lange winterwandelingen!), ben ik nu al heel hard aan het aftellen naar het einde van lange donkere dagen, en de terugkeer van de aangename zonnestralen en buitenvitamientjes. Uiteraard kan je in de winter ook buiten (ik ben daar zelfs grote voorstander van), maar goed, in de lente of de zomer is het toch allemaal vaak iets aangenamer.
Remedies: logisch maar niet altijd haalbaar
In elk geval, blijkbaar hebben ze dat fenomeen van de ene ziekte na de andere dus de naam kettingziekte gegeven. De remedies die men opgeeft zijn voorspelbaar: voldoende slaap (daar droom ik ook van, alsof we dat zelf in de hand hebben), hygiëne (daar ben ik mee), goede voedingsgewoonten (wordt ook wel aan gewerkt) en lichaamsbeweging (geen commentaar :-)). Allemaal logisch in theorie, maar in de praktijk gewoonweg niet altijd haalbaar als je een gezin combineert met een drukke job.
We blijven erin geloven
Maar goed, we blijven erin geloven: we zetten de pot multivitaminen elke dag op tafel, maken regelmatig een wandeling, proberen ons lichaam niet te vervuilen met suiker en alcohol, en hopen elke nacht op een goede nachtrust. Ooit zal dat ongetwijfeld zijn effect hebben. En tegen die tijd, is de winter (en dus het ‘kettingziekteseizoen’) waarschijnlijk alweer lang voorbij…
Deze blog verscheen eerder op Hylke’s blog.
