Gelukkig zijn ze ook een broeihaard van een hele hoop andere dingen: vrolijke geschater, rommel in huis, onschuldige vragen, lieve knuffels en ook wel oorverdovend lawaai. Ik weet in elk geval dat er niets aanstekelijker is dan de guitige lach van een kind.

De weinige keren dat ik mijn grootmoeder die moe was op het einde van haar leven nog zag lachen was als één van haar achterkleinkinderen vrolijk in de kamer rondliep. Mijn vader die al twee jaar vecht tegen kanker, trekt zich op aan zijn kleinkinderen. En na een zware werkdag is er geen beter gevoel dan mijn peuter die zijn armen rond mijn nek slaat en zachtjes wil wiegen. Dan word ik maar al te graag besmet met een portie kinderliefde.

Misschien moeten we ons dus niet focussen op met welke virussen onze onhygiënische en ongevaccineerde kinderen ons kunnen besmetten. Maar moeten we hopen dat ze ons besmetten met hun gelach, hun relativering, hun onschuldige vragen en hun oprechte liefde.

Deze blog verscheen eerder op GezelligeChaos.