Mama-voelt-zich-schuldig top 7

14/06/2023

Door Mamabaas

Het fameuze mama-schuldgevoel. Het begon bij mij al toen mijn kinderen nog piepklein waren. Ik voelde me al schuldig als ik ze in hun park liet liggen, terwijl ze klaarwakker waren. Zou ik nu niet met hen bezig moeten zijn, in plaats van een magazine te lezen? Nu zijn ze al een paar jaartjes ouder. Maar dat mama-schuldgevoel, dat is er nog altijd. Het is wel een beetje bijgeschaafd, uiteraard.

Ik voel mij schuldig als ...

… ik nog eerst snel alleen naar de winkel ga vooraleer ik jullie van school afhaal. Gewoon omdat het sneller gaat, een tikje rustiger is en bovendien goedkoper (raar maar waar hoor). En extra schuldig als ik een andere mama met boodschappenkar én drie kinderen op sleeptouw zie sukkelen.
… ik met mijn pc of gsm bezig ben terwijl jullie graag een spelletje willen spelen of gewoon wat willen babbelen. Zoals nu. En het is besmettelijk, die verslaving van mij. Op de een of andere manier kennen jullie de toegangscode van mijn gsm al. (Note to myself: verander bankkaartcode.) En konden jullie al 'scrollen' op driejarige leeftijd.
… jullie bij de laatste kindjes zijn in de opvang na school. Hoe doen al die andere mama's en papa's dat toch? Maar ik beloof het: I will do better. Someday.
… ik die ene weekdag dat jullie thuis warm eten croque monsieur 'maak'. Nog maar eens. Gelukkig vinden jullie het wel lekker. Vooral met een toefje ketchup.
… ik eens ontsnap aan de avondshift om te gaan wandelen met vriendinnen. Stiekem ben ik dan eigenlijk toch blij dat ik eens geen verhaaltje hoef voor te lezen. En de strijd met de tandenborstel niet moet aangaan. En het liedje inclusief rugmassage (de jeugd van tegenwoordig) kan overslaan.
… ik vertederd naar mijn slapende kroost kijk en tegelijk vurig hoop dat ze nog eventjes verder slapen :-).
... ik stiekem uitkijk naar het einde van een vakantie. Omdat gaan werken eigenlijk toch wel geweldig rustiggevend is, af en toe. Die gezellige telefoontjes-met-vriendinnen-of-familie onderweg naar en op de terugweg van het werk. Die wandeling tijdens de lunchpauze. Of gewoon ik en mijn vriend de pc.

Oké. Ik ben duidelijk niet perfect. Er moet nog gewerkt worden aan mijn culinaire vaardigheden. En mijn time management kan echt een pak beter. Werkpuntjes voor de toekomst. Maar voor de rest: jullie zien er prima gelukkig uit. En ik ben toch nog altijd jullie 'lieve mama'. Het zal dus allemaal wel nog meevallen. Niemand is perfect, nietwaar...