Mamaconfessions: Ha neen, ik heb niet zelf gekookt voor het verjaardagsfeestje. Ha ja, ik voel mij natuurlijk schuldig ...
Reken daarbij nog eens: drukke tijden op het werk, verbouwingen, moeilijke nachten ...
En dan staat op de agenda: Hannah wordt drie jaar. Hoera, feest! Meer nog: een heus verjaardagsfeest. Zijn uitgenodigd: 9 volwassenen, 4 kinderen.
En neen. Dat is mij al snel duidelijk. Ik zie dat niet zitten, dat koken-voor-negen ...
Schuldgevoel
Maar terwijl ik bouillabaisse bestel in de winkel, voel ik me schuldig.
Want zou ik nu niet zelf een creatieve maaltijd in elkaar moeten kunnen steken?
En als ik dan nog taart en cake regel via de bakker, begint het echt te knagen. Wat voor een moeder ben ik, die nog niet eens een gemarmerde cake kan 'produceren'?
Perspectief
Ik ventileer mijn schuldgevoel bij een Hollandse kennis.
'Je gaat zeker meteen zeggen: ik heb het niet zelf gemaakt hoor!?', zegt ze.
'Euhm ja ... Dat zit er dik in.'
'Komaan zeg. Waarom zeg je niet gewoon: ik ben dat speciaal voor jullie gaan halen, die retedure bouillabaisse ...'
Geen stress
Haha! Juist. Eigenlijk heeft ze groot gelijk. Waarom moet ik mij nu weer schuldig voelen?! Ik heb toch gewoon mijn best gedaan?
Ok, niet door hand-en-spandiensten in de keuken. Maar het zal echt wel in orde zijn. En, niet onbelangrijk, ik ga nu echt kunnen genieten van dat feestje.
Geen stress (of toch een pak minder). Gewoon mijn dochter haar verjaardag vieren. Erbij zijn als ze haar pakjes opendoet, naast haar zitten als ze kaarsjes uitblaast. Gewoon: een happy birthday :-).
