Mijn bevallingsverhaal: een droombevalling

14/12/2021

Door Mama Tamara D.

Stiekem ben ik gek op bevallingsverhalen lezen, daarom deel ik ook heel graag het verhaal van mijn eigen bevalling, die een droombevalling was. Het was mijn tweede bevalling en het ging opnieuw heel vlot. Ik kijk terug op een fantastisch mooie bevalling.

Al een tijdje vroegen we ons af of ons meisje net zoals Remus op de uitgerekende dag zou komen. Dat zou dinsdag 8 juni zijn. Ik vond dat wel even spannend, want normaal hebben we geen opvang op maandag of donderdag. Ik hoopte dus dat ze niet één van die dagen zou komen. Gelukkig was dat niet het geval en nog een extra meevaller: Remus kon die maandag naar de opvang mocht het nodig zijn. Al één zorg minder. Ergens dacht ik dat ze haar zou melden op maandag of dinsdag.

En toen werd het zondag.

Rond 4 uur in de ochtend voelde ik de eerste wee lichtjes voorbij komen. Ik twijfelde eerst nog, maar algauw werd het me duidelijk dat het echt wel weeën waren. Ze waren best wel regelmatig en deden nog niet zo veel pijn. Ik twijfelde om mijn man wakker te maken, maar dat heb ik niet gedaan. Dat apprecieerde mijn man wel, want zo kon hij doorslapen tot Remus wakker werd rond 7u30.

“Vind je het vandaag een goede dag voor de bevalling?”, vroeg ik hem. Dat vond hij gelukkig wel, haha. Hij was in elk geval op slag goed wakker toen ik hem vertelde dat de weeën begonnen waren die nacht.

We brachten Remus naar zijn oma en de vroedvrouw kwam rond 9u30, want ik begon me een beetje zorgen te maken. Ik had toen vijf centimeter opening en kort erna gingen we naar het ziekenhuis.

Om 10u30 waren we aangekomen in de verloskamer en had ik intussen al zeven centimeter opening. Ik begon ook redelijk wat pijn te hebben en hoewel ik al wist dat het te laat was voor een epidurale bleef ik er maar om vragen, haha. Het was het enige wat ik kon doen dat in mijn macht lag, dus ja.

Op negen centimeter braken ze mijn water en kort erna was ze er al. Om 12u05 is mijn mooi meisje Rhea geboren en ik was opnieuw op slag verliefd. Ik beviel half op mijn zij en half op mijn rug.

Het klinkt misschien raar, maar ik zag ze ook geboren worden en dat vond ik werkelijk prachtig om te zien.

Kortom: het was echt een droombevalling. Een paar uur slaap doet er veel aan. En gek genoeg leek ik dit keer minder pijn te hebben dan bij mijn vorige bevalling (die wel met epidurale was nochtans).

Deze blog verscheen eerder op Meerdanmama.