Mijn kleuter heeft een ontwikkelingsvoorsprong
We hadden een heerlijke zomervakantie achter de rug. Ze startte in september in de eerste kleuterklas. Daarvoor had ze al een half peuterjaar gedaan. Al snel werd onze anders zo vrolijke dochter een tegendraads, boos monstertje.
Ik sprak de juf na een viertal helse weken aan. Wat was ze een schitterende leerling, een voorbeeld voor de klas! ‘Ze is zo zelfstandig, beleefd, lief, doet met alles goed mee en is vaak op zichzelf,’ klonk het. Het was de juf ook opgevallen dat ze wel een stuk verder stond dan de andere kindjes. Ze kende al flink wat letters terwijl de anderen nog kleurtjes aan het leren waren. Iets wat zij in de crèche al kon.
Al snel ging mijn belletje rinkelen. Ze is heel gevoelig en wil niks liever dan dat de juf haar flink vindt. Zich sociaal wenselijk opstellen, heet zoiets. Dat was niet haar ware zelf. Eigenlijk wou ze schreeuwen, ze verveelde zich kapot en had al aan de juf gevraagd waarom al die baby’tjes in de klas weenden.
Thuis kwam het er allemaal uit. Daar kon ze zichzelf zijn. Het kleinste wat haar niet beviel, kende grote gevolgen. Ze wou die broek niet aandoen en zou hem ook niet aandoen. ‘Laat je toch niet doen door een kleuter,’ klonk het op het werk. Wisten ze maar wat ik bedoelde. Het was niet zomaar nee zeggen. Ze schopte de broek uit, ze sloeg mij, ze rende weg. Hysterie alom. Ik kreeg die broek voor geen (centi)meter aan. Herhaalde pogingen, getier en gebrul, elke dag meerdere malen. Alles geprobeerd.
En dat was nog maar het tipje van de ijsberg. Tal van zaken liepen moeilijk. Zowat alles waarbij haar iets opgelegd werd. Aankleden, eten, bedtijd,… Radeloos was ik op den duur. Ik heb zoveel gehuild, ik heb even diep gezeten. Het onbegrip van de omgeving, de mentale en fysieke uitputting.
Het heeft niet lang geduurd of ik ging aanbellen bij de psychologe van het CLB. Hoe kon ik dit verder aanpakken? Ik werd eindelijk gehoord. De koe werd al snel bij de horens gevat en er kwam een uitgebreid onderzoek. Observatie in de klas, testing, gesprekken, mails en vragenlijsten. De resultaten waren overduidelijk en ergens ook confronterend. Ze scheerde hoge toppen. Haar cognitief niveau was dat van een 5-jarige, terwijl ze 3,5 was. Ze had geen peers in de klas.
Na een teamoverleg leek een jaar springen het beste voor haar. Nog voor de herfstvakantie ging ze over naar haar nieuwe klasje. Wat was dit een goeie beslissing. Terug wat leren, wat uitdaging en een ongelofelijk lieve en betrokken juf. Als een bloem niet bloeit, verander je niet de bloem, maar de omgeving. Ze is zo gegroeid het voorbije jaar!
Natuurlijk zitten wij met nog wat zorgen en vraagtekens. Wat als ze op haar elfde niet rijp is om naar de middelbare school te gaan? Wanneer meisjes over maandstonden praten en zij nog kind is? Wat als ze zo vroeg al op kot moet? Wat als ze haar eigen poep nog niet kan schoonvegen in het eerste leerjaar? We kunnen niet verwachten dat ze met álles een jaar voorop is. Enfin, daar probeer ik niet te vaak aan te denken. Er is altijd wel iets waarover je je zorgen kan maken. We zien dan wel.
Mijn kleutertje ben ik alvast een jaar eerder kwijt. Ik probeer intens te genieten van elk moment met haar. Ze zijn zo’n korte tijd echt klein. Wat kan ze wijze uitspraken doen of knappe linken leggen. Ik kijk er soms echt van op en zeg dan ook hoe trots ik op haar ben. En als ze een bepaalde broek niet wil, enfin, dan kiest ze maar een andere. Er zijn een aantal zaken waarin een kind zelfbepalend mag zijn. Kledingkeuze is er daar één van. Wat is ze blij dat ze zelf iets mag beslissen, als een groot mens! Let it go :-)
Onlangs heb ik echt van ons van-school-naar-huis-ritje genoten. Wat stelden ze weer veel vragen (want ja, we hebben er 2 van deze soort)… over borden bij het verlaten van de bebouwde kom, over de kleuren van nummerplaten, over hoe de inwoners van bepaalde landen heten, over hefbomen, de zon en de maan. Ik ben altijd volledig uitgeblust na een middagje met hen (en dat zal vast zo blijven; ze zijn intens), maar wat mag ik mezelf gelukkig prijzen met twee zo’n leergierige schatten!
Marlies
