5667fi.jpg

Mijn verlanglijstje voor 2019

2/01/2019

Het is zover: de feestdagen zitten er officieel op, en het is tijd voor een nieuw jaar, dat ongetwijfeld weer voorbij zal zijn voor we het goed en wel beseffen. Er is gegeten, gedronken, gezellig getafeld met de familie, en er zijn veel cadeautjes uitgedeeld. Maar een paar dingen staan nog op mijn verlanglijstje. Niet dat iemand deze dingen echt cadeau kan geven (je hebt ze niet allemaal in de hand), maar dat neemt niet weg dat ik hoop om op het eind van 2019 de meerderheid van deze dingen te kunnen afvinken.

  1. Slaap 
    Het is een cliché, ik weet het. Elke ouder zou dit waarschijnlijk bovenaan het verlanglijstje plaatsen. Maar hé, het is een cliché met een reden. Persoonlijk hoop ik dat onze dochter, nu 19 maanden oud, in 2019 eindelijk de gewoonte zal aankweken om consequent door te slapen. Tot hier toe is dat wel al af en toe gelukt, maar de dagen dat ze mama en papa een volledige nacht rust gunt, zijn toch nog ruim in de minderheid. Ik heb niet de onrealistische verwachting dat ons meisje nooit nog ’s nachts wakker zal worden, maar het zou fijn zijn moesten die nachten iets minder (of veel minder …) vaak voorkomen. Fingers crossed!
  2. Gezondheid
    Nog zo een cliché. Ik ben duidelijk niet origineel vandaag. Maar ook hier is het een cliché met een reden: als je zelf gezond bent, en je naaste familie is dat ook, dan is al de rest van ondergeschikt belang. Ik zeg niet dat ik hoop op een jaar zonder verkoudheden, griepjes, enzovoort. Dat zou natuurlijk fijn zijn, maar het lijkt mij niet realistisch. Maar ik hoop echt, uit de grond van mijn hart, dat mijn naaste familie (en als het even kan ikzelf ook) gespaard blijft van zware ziektes of ongevallen. Dat iedereen gezond blijft en dat we volgend jaar (en nog vele jaren daarna) gewoon opnieuw samen op het nieuwe jaar kunnen klinken. Gezondheid is rijkdom. Voilà, zo simpel is het.
  3. Fitheid
    Een uitbreiding op het vorige punt, maar dan eentje dat ik misschien (eigenlijk zeker) wel minstens gedeeltelijk mee in de hand heb. Want 19 maanden na mijn bevalling kan ik eindelijk zeggen dat het belangrijkste deel van mijn revalidatie achter de rug is. Oké, mijn postnatale kinesitherapie is strikt genomen nog steeds bezig, maar die afspraken zijn minder frequent (1x per 3 weken) en minder noodzakelijk. Maar mijn doel is om dit jaar effectief vooruitgang te boeken tegenover waar ik stond voor mijn zwangerschap. Om, na al die tijd van weinig echte fysieke activiteit en oefening (wandelen niet meegerekend), terug wat actiever te worden en mijn conditie wat te verbeteren. Met hulp van de kinesist uiteraard, want tja, ik kom daar tot slot al 2 jaar op heel regelmatige basis, het zou bijna raar zijn om er plots weg te blijven :-).
  4. Bijzaken
    Al het andere dat ik wens, zou mooi meegenomen zijn maar mag van mijn part in de vuilbak gegooid worden als de eerste zaken (vooral de gezondheid) daarvoor opgeofferd zouden moeten worden. Ik hoop uiteraard dat ook op professioneel vlak alles goed zal blijven gaan (ik heb sinds enkele maanden een nieuwe functie die ik echt oprecht graag doe, en ik hoop dat verder te kunnen uitbouwen), ik hoop een paar zaken in ons huis te kunnen renoveren/aanpakken, ik hoop dat we met ons drietjes een leuke vakantie kunnen beleven in de zomer, ik hoop dat mijn blog wat kan groeien, …. Maar als dat niet lukt, is dat oké. Als met mijn gezinnetje alles goed gaat, komt de rest vanzelf. Daar ben ik van overtuigd!