Moederdag: ook een beetje voor ons, mama's die een kindje verloren
Dat het mama-zijn niet altijd rozengeur en maneschijn is, weet ik best ook wel. Maar toch, foeter niet té hard en neem je dochter of zoon eens extra goed vast.
Want er is weinig vanzelfsprekends aan, aan dat mama-zijn en worden. Dat besef ik nu al te goed, op moederdag zonder dochterlief.
Ik ben niet de enige
Hoewel mijn Facebookberichten iets anders lijken uit te schijnen, sta ik als jonge vrouw niet alleen met mijn verdriet. Die boodschap heb ik wel begrepen. Het aantal zwangerschappen dat niet lukt, miskramen, complicaties tijdens de zwangerschap... de afgelopen maanden heb ik de verhalen in ongezonde proporties op mijn bord gekregen.
Opgelucht om eindelijk gedeeld te kunnen worden. Veel verdriet te lang te goed bewaard. Zoals ik dus zei, er is weinig vanzelfsprekends aan het moederschap.
Voor alle mama's
Zelf heb ik even van het mama-zijn mogen proeven. Heel even maar. Dat moedergevoel werkt als betere secondelijm. Evenveel tijd heeft het nodig om je te overvallen en het is van dezelfde onlosmakelijke kwaliteit.
Heel mijn lichaam, heel mijn hart en heel mijn verstand is mama geworden.
Het potje op de vensterbank wordt hier haar geboorte- en overlijdenskaartje. En toch. Zelfs zonder kindje in mijn buik, in mijn armen of in mijn huis, is deze moederdag ook een beetje van mij.
Van ons.
Leve de mama’s, alle mama's!
- Lisa, mama van Mona (geboren en gestorven 25 februari 2016)
