Mummy is going out… Hoe overleef je een avondje uit zonder kindjes?

8/01/2016

Door Mama Sofie VDO

Het zal ongeveer 6 jaar geleden zijn dat ik nog een Kinepolisje deed zonder kinderen met een prikkelbare blaas of zonder kinderen verstopt in een popcornvoetbad. Toen had ik enkel een man dat in slaap viel wanneer IK de film koos. Nu valt hij ook in slaap wanneer HIJ het programma kiest op televisie. Vreemd…

En tenzij je de trouwfeesten en de koffietafels meetelt, kan ik de avondjes uit in die periode op 1 hand tellen..

Koffietafels en weddings

En koffietafels zet je liever niet op je agenda, maar ze helpen je wel de slapeloze nachten, de recordpogingen snottebellenslingers maken en de ‘vreselijke’ ochtendshiften snel te relativeren. En euh… er heerst RUST en ze schenken al koffie bij voor je het kan uitspreken.

En dan zijn er de trouwers… I love Weddings. Een trouwfeest is een samenvatting van alle kleine ‘gemis’puntjes in een leven gevuld met (veel) kinderen. Een paar voorbeeldjes:

Een nieuwe outfit die iets mag kosten zonder je schuldig te voelen, inclusief nieuwe oorringen en schoenen!
Een nieuw kapsel voor 1 dag, dat iets ingewikkelder is dan een slagveld van lange haren, verstikkend bijeengehouden door een goedkope rekker. De complimentjes nemen we er graag bij, al is dat niet moeilijk dat ik er dan beter uitzie. De rest van het jaar lijk ik namelijk eerder op een ontplofte kaketoe.
Een uitgebreid diner tijdens welke de etiquette je verplicht om minstens 3 minuten per gerecht te spenderen. Moeilijk… maar doenbaar als je je heel goed concentreert en je je ver weg waant in een grasveld vol herkauwers. Mama’s hebben meer weg van reptielen, zoals de slang. Alles in 1 keer binnen, en hopen dat je maag het houdt. Let wel op dat je in je trance het vlees van je buurman niet begint te snijden of hem een dikke duim geeft als zijn bord leeg is. Het zou vrij belachelijk kunnen overkomen.
Muziek met eenvoudige teksten en onderliggende boodschappen zoals ‘er staat een paard in de gang’, ‘halleluja’, en ‘kom van dat dak af’. Geen onderliggend sarcasme, pestgedrag zoals bij ‘Had je 10 miljoen, wat zou jij dan doen?’ Geen visuele onbereikbaarheid zoals in ‘10000 luchtballonnen’…
Dans in freestyle, het liefst zonder pasjes.
Rust en uitslapen tot 10 uur, wanneer je om 4 uur in je bed bent beland... Tja… Het is de gedachte dat telt zeker.

Feestjes die ik liet voorbijgaan

10-tallen feestjes liet ik aan mij voorbijgaan. 10-tallen feestjes lag ik zogezegd ziek in mijn bed of had ik een ‘dubbele boeking’. 10-tallen feestjes waarvan ik op voorhand wist dat ik me zou amuseren en mijn bed niet op tijd zou halen, waardoor ik een week nadien nog zou rondlopen met een dwaas hoofd en flanellen benen.

Nadien had ik natuurlijk wroeging en spijt. Spijt omdat ik mijn vrienden of familie teleurstelde, spijt omdat ik niet kon meepraten over die fantastische avond, spijt omdat ik die nacht helemaal niet kon bijslapen en de dag nadien nog even moe bleek... Wat had ik ook gedacht.

En dan waren er toch een paar waar ik me aan waagde, maar wat een energie me dat gekost heeft, het is eigenlijk te belachelijk voor woorden.

De gedachte om te kunnen slapen is zo verleidelijk

Bijvoorbeeld het ‘Onderonsje’... Het jaarlijks feestje voor ouders en juffen van de plaatselijke kleuterschool en lager onderwijs. Een moment om gezellig bij een hapje en een drankje bij te babbelen met andere lotgenoten (lees ouders), nadien wat te dansen op muziek dat we allen al lang niet meer afspelen in de auto en je je begrepen voelt wanneer je zomaar iets meezingt omdat je de liedjes zelfs helemaal niet meer kent. Ideaal!

Ik kan niet snel genoeg bevestigen en betalen, de babysit is geregeld… Maar mijn woorden zijn nog niet koud of de twijfel slaat toe.

Met lood in de schoenen

De gedachte om thuis, zonder kinderen, een bad te kunnen nemen met het badzout dat al lang niet meer bruist, de gedachte om een volledige pizza te kunnen opeten in de zetel zonder dat al het lekkere ervan verdwijnt in kleine hebberige mondjes en je het nadien enkel met de korst moet stellen. De gedachte om te kunnen gaan slapen op het uur dat je normaal pas werd verwacht op het feestje, die gedachte neemt het plots van je over.

Elke dag neemt hij je iets meer in je greep, en verlies je de controle over je eigen denken… De duivel lijkt ermee gemoeid.

Maar je vecht terug, elke dag opnieuw. Het lijkt of je blaadjes aftrekt van een roos vol doorns om het lot uiteindelijk te laten beslissen: ik ga … ik ga niet… ik ga … AUW… ik ga niet.

De dag voordien bereik je een dieptepunt en voelt de schijnkoorts of de onverklaarbare zeer besmettelijke huiduitslag al opkomen… Een vrijdag voelt als lood in je schoenen.

Gelukkig zijn je kinderen de dag van het feestje altijd erg begripvol en overtuigend genoeg om mama toch te laten uitgaan. Wat zijn het toch schatjes! Ze zorgen immers dat de badparels in de toilet belanden, de pizza op is en het huis zo overhoop ligt dat relaxen geen optie meer is. Dit plan moeten ze al langer gesmeed hebben.

Dus weg was ik voor een superleuke avond!

Jongens toch… Was dat nu zo moeilijk!

Zij die zich toch een heel klein beetje herkennen in dit stoere verhaal, geef ik nog graag deze korte SOS-kit (KIDS) mee...

SOS-kit voor de uitgaande vermoeide mama

Neem je vertrouwde ‘klein formaat’-handtas. Tover hem weer om van Mary Poppinszak tot handtas. Haal er

de pampers;
de vochtige doekjes;
het reserve-onderbroekje van je peuter in volle potjestraining;
de plopkoeken;
de kruimels van het zakje met de plopkoek dat opengegaan is in je handtas;
de stiften en het kleurboekje;
de klantenkaarten van de kinderwinkels;
de perdolansuppo’s;
de luierzalf;
de rotte banaan;
de dafalgans

uit…

Bevrijd je Dafalgans van de koekjeskruimels en de luierzalf en steek ze er terug in, samen met…

twee tandenstokers voor moeilijke momenten om de ogen open te houden;
een klein fotootje van je kinderen om je minder schuldig te voelen;
Een zakje oploskoffie. Of twee. Of drie. Zoveel plaats neemt dat niet in;
Je identiteitskaart en je rijbewijs;
Vermijd hakken. Echt waar. Don’t.
Draag een lange broek, want tijd om je benen te ontharen is er al lang niet meer;
Steek een standaardberichtje in je gsm naar de babysitters toe (‘Alles ok? Zijn ze flink?’) en laat het om 21.30 uur verzenden. Lees het pas de volgende ochtend…
Verwittig je echtgenoot dat je de ochtend na het feestje écht wel wil uitslapen, met de S van SLAPEN!
Denk eerder in termen van: ‘Ik moet zorgen dat ik zeker tot middernacht blijf om niet belachelijk over te komen’, in plaats van ‘ik moet zeker om drie uur thuis zijn.’
Zorg dat je niet als eerste vertrekt. Plaats een kleine radar aan de uitgang van de feestzaal, zodanig dat je de eerste ‘naar huisgangers’ kan spotten. Tel er nog 10 minuten bij en je voelt je een echte volhouder!
En als allerlaatste: HAVE FUN!!!