4260fi.jpg

Nee, mijnheer Weyts, ik ben geen luie moeder … en mijn kinderen begonnen niet zindelijk op school

13/01/2022

Mijnheer Weyts, Vlaams minister van Onderwijs, vond het nodig om ons, jonge ouders, nog eens duidelijk te maken hoe het zat. Dat we het toch maar een beetje gemakkelijk nemen, dezer dagen. Wij, ouders van 2022. Want: we houden ons niet meer bezig met het zindelijk maken van onze kinderen. Oh ja, ook wel handige tips voor potjestraining hieronder ;-).

Luiers zijn extreem droog

Ongeveer 5,5 jaar geleden deed voorganger Hilde Crevits ook al zo’n fijnzinnige uitspraak. Een collega-mama van Flair, Lien Henderickx, kroop toen in haar pen en verwoordde wat ik ook voelde: 

De late zindelijkheid van onze peuters lijkt mij wél een rechtstreeks gevolg van onze wijzigende maatschappij, waarin er steeds meer, langer en harder moet worden gewerkt en er steeds minder tijd is om aan ons gezin te spenderen. En het is úw taak om te bekijken hoe het onderwijs kan worden afgestemd op die nieuwe realiteit. Niet om hardwerkende, vermoeide moeders als ikzelf het gevoel te geven dat we lui zijn en onze kinderen liever door iemand anders laten opvoeden.

Dat is één. Maar nog. We hebben vandaag luiers ter beschikking die compleet droog aanvoelen, ook al hebben ze er twintig liter pipi in gedaan. Dat maakt dat kindjes vandaag inderdaad, zo werd ook beaamd door urologen, later zindelijk worden. Is dat de fout van de moeders?

Kind moet zelf klik maken

Ik heb ook mijn twee kinderen niet zindelijk naar school kunnen sturen. Mijn oudste was wel zindelijk na één weekje school. Mijn tweede op twee weken.

Het is zo, mevrouw de minister, dat ik mij daar ongelooflijk ambetant over heb gevoeld. Ik leefde mee met die overwerkte kinderverzorgster, en ik wist heel goed dat dat voor haar extra werk betekende. Ik kan, in tegenstelling tot veel andere mama’s, wel veel thuis zijn, want ik ben zelfstandige schrijver en kan spelen met mijn uren (lees: ik werk ook veel ’s avonds of in het weekend).

En toch is het me niet gelukt. Want: mijn kinderen waren er mentaal niet klaar voor. Na die eerste week school heeft mijn oudste dochter zelf die klik gemaakt. En hoe vaak moet je als jonge mama niet horen: ‘Let op dat je het niet forceert, want dat levert nog meer problemen op als er iets foutloopt?’

Ik zal eens een voorbeeld geven van een geval waar het is foutgelopen. Mijn oudste was een paar keer naar een onthaalmoeder gegaan die parmantig stelde dat zij àl haar kinderen, ook haar eigen kinderen, ‘proper’ kreeg op twee dagen. Twee dagen! Ik heb het niet meegemaakt, want ik had mijn dochter daar al lang weggehaald na een paar heel onaangename voorvallen (ze vond het namelijk ook nodig om tegen mijn dochter van zeven maanden te roepen dat ze ‘s middags moest slapen… Ik mocht ’s avonds een compleet getraumatiseerde baby ophalen).

Maar een kennis heeft haar kind daar wel nog bij gelaten. En dat kind heeft die zindelijkheidskuur van twee dagen dus wel moeten volgen. Eén detail: ze was er niet klaar voor. Gevolg: het heeft jaren en ettelijke professors urologie gekost vooraleer dat kind met een normaal gevoel naar het toilet kon gaan. Het is niet die schuld van die mama, voor alle duidelijkheid. Het is niet altijd de schuld van de ouders dat er eens iets niet loopt zoals het zou moeten lopen.

We doen gewoon ons best, elke dag, keihard

We leven in een maatschappij waarin we alleen maar moeten en hetzelfde geldt voor onze kinderen. Ik vind dat geen aangenaam gevoel. Ik werk supergraag en ik ben supergraag mama. Dat laatste staat altijd bovenaan mijn agenda en dat is zo bij de meeste mama’s en papa’s.

We doen gewoon allemaal ongelooflijk hard ons best. Keihard, elke dag.

Ik heb geen ondersteuning, op wat naschoolse na. Ik voel me soms schuldig als ik ze daar wat langer moet laten en toch: mijn kinderen zijn supergelukkig.

Ik doe niet alles volgens het boekje, en toch: mijn kinderen voelen zich goed in hun vel. 

Ik weet gewoon met 100 % zekerheid dat de meerderheid van de ouders de opvoeding van hun kinderen ongelooflijk serieus opneemt. We zijn allemaal veel meer bezig met het kind op zich, wat voor haar of hem van belang is… Véél meer nog dan pakweg dertig jaar geleden, toen alle moeders aan de haard zaten. Logisch, want er worden gewoon veel meer opvoedingsboeken geschreven en onderzoek gedaan rond het kind. Ik vind dit alleen maar een positieve trend, want het kan alleen maar meer zelfzekere volwassenen geven met een open geest.

Maar ik wil maar zeggen: we doen al meer dan genoeg ons best. Ik plooi mij elke dag al meer dan dubbel. En ik doe dat met plezier. En huiswerk controleren en boekentassen maken en eten maken en de was en plas en de rekeningen betalen en mijn werk doen en een lieve mama zijn en een lieve echtgenote: er zijn er nog veel die dat zoals mij doen. De meerderheid van ons doet dat allemaal met een glimlach. Maar geef ons alsjeblief een break in plaats van een schuldgevoel en help ons eens een beetje mee. We hebben echt uw beschuldigende vinger niet nodig.

Wat jullie denken

Het moet gewoon omgekeerd: kleuters die niet zindelijk zijn, moet je niet forceren. Misschien zijn ze nog niet klaar voor school. Ik vind dat kleuters vaak te vroeg naar school gestuurd worden. 

Ik vind het ergens logisch dat een kind (grotendeels) zindelijk moet zijn. Leerkrachten kleuteronderwijs zitten met veel te veel kidneren. Dat is HET probleem dat moet opgelost worden. Als leerkrachten minder kinderen zouden hebben in de klas kan dat geen kwaad dat er enkele nog niet zindelijk zijn. Maar de taak van een leerkracht moet niet hoofdzakelijk luiers verversen zijn. Dus, kinderen niet (volledig) zindelijk naar school sturen is problematisch door het tekort aan leerkrachten. En niet de fout van de ouders (of kinderen).

Als kleuterjuf vind ik het fijn als kleuters zindelijk naar school komen. Maar ik begrijp dat als het nog niet volledig lukt ... Maar als je 6 keer op een jaar meerdere kindjes zindelijk moet krijgen, gaan er heel wat onderwijskansen verloren. Doordat je schone broeken moet aandoen. Helaas hebben wij niet de luxe van een voltijdse kinderverzorgster. Wel 3 peuterklassen met kindjes die niet altijd zindelijk zijn.

Maar ik ben ook pro op tempo van het kindje gaan. Ik denk dat dit toch al langzaam moet lukken vanaf 2 jaar om ze er al wat aan te laten wennen en kennis mee te laten maken. Met een pojtje en eens een dagje zonder pamper. Bijvoorbeeld in de tuin in de zomer :-).

Misschien pas school vanaf 3 jaar? Tegen die leeftijd zullen veel kindjes spontaan zindelijk zijn. 

Onze zoon was pas 4 toen hij zindelijk werk. Wij hebben geen 'training' gedaan om het hem aan te leren. Hij is helemaal uit zichzelf zindelijk geworden en dat voelde zoveel beter aan dan altijd dat geforceerde. 

Wij hebben aan babyzindelijkscommunicatie gedaan vanaf dag 4. Onze baby droeg al geen luiers meer vanaf 18. maanden. Zowel dag als nacht. Je kan een kind niet dwinen of forceren, daar zeg ik neen tegen. Maar in veel gevallen is het gemakzucht, die luiers bij sommige ouders. Een pasgeboren baby geeft al veel meer signalen dan sommige mensen denken.

Wij beginnen veel te laat met kinderen zindelijk te maken. Ik zetten mijn beide kinderen op het potje bij iedere luierwissel, vanaf ze stevig konden zitten. Mijn kinderen weten niet anders en hebben nooit een angst ontwikkeld voor dat potje. Beide op 15 maanden zindelijk. Het kan. 

Tips voor zindelijkheidstraining

Uiteraard is dit geen betoog om potjestraining te laten voor wat het is! Of te laten voor de kinderverzorgster of kleuterjuf. Dus we lijsten ze even op:

 

Maar om af te sluiten met een luchtige noot: een paar hilarische tweets over potjestraining ;-)

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes