5344fi.jpg

No milk today: als je wel borstvoeding wil geven maar ...

18/06/2018
Mamabaas
Door Mamabaas

Op mijn veertigste zou het eindelijk gebeuren. Na jaren afzweren dat ik kinderen wou, was ik via IVF toch nog zwanger geraakt. Vol spanning wachtte ik af naar dat kleine mensje dat door zijn komst mijn hele leven op zijn kop mocht zetten.  De bevalling zou vlot gaan. Dat had ik me vooral ingeprent om mijn stressgehalte onder de grens van ‘paniek’ te houden.  Mijn kleine ventje zou enkel en alleen het allerbeste van mezelf krijgen! Mijn hele lijf en leden zou ik afstemmen op dat kleine mormeltje.  Dat was gewoon een zekerheid, punt!  Ik zou mijn uiterste best doen om borstvoeding te geven, want dat was toch wat je als mama hoorde te doen, niet?

Gefaald in mijn missie

Twee maanden na de bevalling van ons zoontje moest ik toegeven dat ik gefaald was in mijn missie. Door een geplande keizersnede kreeg mijn lichaam in het begin niet de nodige signalen die het moest krijgen om van start te gaan met borstvoeding. Ons zoontje was daarenboven nog eens een luie drinker. (Kan je het hem kwalijk nemen? Hij werd midden in zijn winterslaapje uit zijn veilige thuishaven gerukt…). En tot overmaat van ramp werd hij op nacht twee in een couveuse overgebracht naar neonatale in Brugge. Terwijl de dokters onderzochten wat er met hem aan de hand was, stortte mijn wereld zomaar eventjes in.  In Brugge probeerde ik zoveel mogelijk bij hem te zijn, en in de tussentijd kolfde ik als een gek mijn borsten leeg. Dat leek me op dat moment het enige wat ik kon doen voor mijn kleine man. De opbrengst die ik in de koelkast moest achterlaten tussen de massa’s melkflesjes afkomstig van de supermama’s was povertjes. 

De opluchting woog niet op tegen het enorme schuldgevoel

Ook thuisgekomen bleek de borstvoeding allesbehalve goed te gaan. Tussen de voedingen door kolfde ik af (7 keer per dag!). Vaak terwijl ons zoontje naast mij in het wippertje ontevreden lag te wezen omdat hij opgepakt wou worden. De echte reden voor dat huilen bleek later reflux te zijn.  Met de opbrengst van het kolven kon ik ocharme nog geen vierde van zijn voeding voorzien.

De borstvoedingsdeskundige die langs kwam prees me dat ik het goed deed, terwijl ik het enkel als een druk ervaarde en ik mezelf langzaam maar zeker uitputte. Na twee maand was ik op, meer dan op zelfs! Onder begeleiding van heel veel tranen borg ik mijn kolftoestel op, en voelde ik me helemaal gefaald als mama. De opluchting van de stress rond voeding achter me te kunnen laten woog jammer genoeg niet op tegen het enorme schuldgevoel dat me besloop.

Deal met mezelf

Twee jaar later was ik opnieuw zwanger. Dit keer van een meisje. Ik wou opnieuw borstvoeding geven, maar had dit keer een goeie deal gesloten met mezelf. “Dit keer ga je niet tot het uiterste. Lukt het niet, dan lukt het niet. Zo simpel als dat!”
Was het maar waar…

Ons dochtertje werd eveneens geboren via een geplande keizersnede. Zij bleek echter wel een superdrinkertje en de borstvoeding kwam op gang. Volledig de verdienste van dat kleine doorzettertje dus! Het eerste weekend thuis werd al snel duidelijk dat ook ons dochtertje reflux had, wat opnieuw zijn weerslag had op de borstvoeding. Gelukkig kenden we de signalen en konden we tijdig ingrijpen. Drie weken lang kon ik haar het beste van mezelf geven … tot ik me na een groeispurtje letterlijk en figuurlijk leeggezogen voelde.  Met lege borsten zat ik voor me uit te staren, een postnatale depressie had niet veel meer nodig om toe te kunnen slaan. 

Ook hier moest ik noodgedwongen en gepaard gaand met veel tranen en schuldgevoel de borstvoeding stopzetten.  Ondertussen is ons dochtertje al anderhalf en nog steeds kan een gevoel van verdriet me overvallen als ik denk aan de gemiste borstvoedingsmomenten.

Oproep voor begrip

De reden waarom ik dit tekstje schrijf, is om wat begrip te vragen voor alle mama’s die om gelijk welke reden dan ook (uit vrije keuze, uit noodzaak , … ) respect verdienen voor hun keuze. Een mama legt de druk vaak zeer hoog voor zichzelf en heeft daarom geen extra druk nodig uit de omgeving die vaak met goedbedoelde raad (of minder goedbedoelde opmerkingen)  borstvoeding aanprijst als het enige wondermiddel om een kind te doen opgroeien.

Liefste mama’s: Het allerbeste van jezelf zit niet enkel in de moedermelk. Het zit in al de knuffels die je geeft, de glinstering in je ogen wanneer je naar je kleintje kijkt, de vele kusjes waaronder je kindje bedolven wordt en zoveel meer. Ook zonder die borstvoeding kan elk op haar manier een supermama zijn!

 

Gastmama Sonja

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes