4985fi.jpg

Ondanks de scheiding zijn we samen ouders gebleven, ook na het overlijden van mijn ex-schoonvader

2/11/2017

Er zijn zo van die momenten dat ik intens besef waarom ik blij ben met onze inspanningen om samen ouders te blijven voor onze kinderen, ondanks de scheiding. De afgelopen dagen hebben dat besef onderstreept en drukten ons met de neus op die feiten. Mijn “ex”-gezin verloor namelijk iemand dierbaars, die ook in mijn leven een belangrijke plaats innam: mijn vroegere schoonvader..

Dan spreek ik namens mezelf, want mijn vroegere schoonvader was niet iemand die je kon negeren. Hij liet zich horen. Als hij er was, dan wist je dat gewoon. Ontelbare speelse maar toch oprechte discussies over de politiek, over hoe volgens hem het leven vroeger beter was,….en verhalen uit zijn mijnverleden die we nu hard zullen missen. Kortom, hij wás er, en daar ben ik blij en gelukkig om. Hij voegde iets toe aan mijn leven en dat van onze kinderen, en daarvoor ben ik dankbaar.

Mijn kinderen verloren hun vake

Maar vooral spreek ik dan als mama van mijn twee kinderen die hun vake verloren. Het raakt mij diep om hun verdriet te zien en alles in mij wil hun pijn wegnemen. Helaas kan ik dát niet. Wat ik wel kon en kan doen was/is er zijn. Letterlijk. Ik heb afscheid mogen en kunnen nemen van vake met mijn kinderen in mijn armen. Ik heb hun tranen mogen drogen en hen troost kunnen bieden, op een moment dat ik niet had willen missen.

Het is die dag vaak door mijn hoofd geflitst dat ik me niet kon voorstellen dat zij dit moment beleefd zouden hebben zonder mij. Dat ik vanop afstand had moeten ervaren dat zij zoveel verdriet hadden, dat ik hun pijn niet zou kunnen verlichten op het moment zelf.

Ouders zijn, dat doe je samen

Ik zeg het zo vaak, en beleefde het gevoel eerder, maar dit keer tot in het diepste van mijn zijn: ouders ben je samen. Dat doe je ook niet voor jezelf, maar voor hen. Na vandaag weet ik nog zekerder dan voordien dat sommige inspanningen een beloning opleveren die je leven rijker maakt. Dat klinkt misschien vreemd in de context van een overlijden.

Onze kinderen hebben elk op hun manier afscheid genomen van vake, intens verdriet gedeeld met hun moeke en papa, én tegelijk troost gevonden bij hun mama. Wij waren gewoon mama en papa, over elke grens heen.

De liefde voor onze kinderen is als lijm

Na vandaag zal je mij een heel simpele vaststelling horen verkondigen, waarvoor ik eerder misschien meer woorden gebruikte : de liefde voor kinderen is de lijm. De lijm die álle ouders (en grootouders) in relatie kan houden, ook over de scheiding heen.

Ik wist het voordien ook al, maar gebruikte veel meer taal en argumenten, terwijl het in essentie eigenlijk gewoon draait om de liefde voor je kind. Het vraagt niet meer dan bereidheid en een blijvende inspanning om verschillen te overbruggen en door de bril van je kinderen te kijken. Je zal ongetwijfeld veel verschillen (in mening, in aanpak, in visie, in levensstijl,…..) kunnen vinden om je op te beroepen en de afstand te verklaren, maar dat is een keuze. Want je kan ook focussen op de gelijkenis en het verbindend element: de liefde voor de kinderen waarvoor jullie ooit samen hebben gekozen. Die maakt veel opofferingen, toegevingen,….de moeite waard.

Na deze ervaring spreek ik vanuit het diepste van mijn zijn als ik zeg dat het een ‘investering’ is die loont. Omdat wat ik ervoor heb teruggekregen mij dierbaarder is dan de som van al de mindere momenten samen: het voorrecht om er voor mijn kinderen te kunnen en mogen zijn, op een moment dat ze ons allebei hard nodig hadden.

Onze relatie is intussen al ongeveer even lang afgelopen als dat ze duurde, en al die jaren is ook de relatie met de grootouders gebleven. Natuurlijk is ze op een andere frequentie beland nadat wij uit elkaar gingen, maar ze zijn altijd een rol blijven spelen. Over de jaren heen is al het stof gaan liggen en bleef gewoon het simpele feit dat zij de grootouders zijn en ik de mama genoeg om de band te onderhouden. Hoewel ik ook los van de kinderen veel redenen kan bedenken waarom ik deze mensen heel erg dankbaar ben. Het heeft inspanning gevraagd aan beide kanten om sommige dingen en pijnpunten los te laten, maar wij wisten de focus juist te leggen. Op wat ons verbindt: de kinderen.

Wat ben ik blij met alle herinneringen

Wat ben ik nu blij met de feestjes die we de afgelopen jaren nog samen vierden, en de herinneringen die daardoor niet enkel bij de kinderen maar bij mij ook zijn blijven aangroeien. Ik ben gelukkig dat ik ben mogen blijven zien en voelen welke impact vake op mijn kinderen heeft. Daarnaast ben ik ook zelf dankbaar dat hij in mijn leven een rol is blijven spelen. Want met iemand die je kinderen zoveel bijbrengt, mee de vinger aan hun pols houdt, een zelfde diepe liefde voor hen voelt,…vind je altijd gemene grond als je wil. Het is gewoon fijn om over je kinderen te praten met mensen die elk een eigen blik werpen, en je dingen vertellen en inzichten verschaffen die je als ouder verrijken.

Wat ben ik gelukkig dat ik mijn dankbaarheid heb mogen uiten naar hem persoonlijk de afgelopen weken, in de gesprekken die wij nog hebben gehad. Over de ontelbare fietstochten met mijn zoon (toen nog klein) waardoor er momenten waren dat mijn vrienden mijn zoon meer zagen dan ik omdat ze hem overal tegenkwamen in mijn thuisdorp (toen ik nog student en in examenperiode was aan de unief). Over de vasthoudendheid van mijn dochter die op haar manier een sterke persoonlijkheid verbergt achter soms een muur van hele lieve stilte. Kortom, over ontelbare mooie momenten die hij beleefde met mijn kinderen. Hoe fijn heb ik het gevonden om zijn woorden over mijn kinderen nog te mogen horen en zijn perspectief op hun persoonlijkheden.

Troost, geluk en rust

Het biedt mij troost dat ik een week geleden met hem aan tafel een gesprek had over hoe ze elk zo eigen en bijzonder zijn, dat ik mocht horen hoe diep zijn liefde voor hen was en hem heb mogen gerust stellen dat we goed voor hen zouden zorgen wetende welk verlies er aan te komen stond. Dat ik die zorg voor hem heb kunnen wegnemen is een ongelooflijke cadeau, aan hem maar ook aan mezelf.

Het biedt mij geluk dat ik er voor moeke kan zijn. Dat ik haar een knuffel kan geven en haar hand mag vastnemen op een moment dat ik ongeloof, onzekerheid en onmacht in haar ogen zie, en haar voel zoeken naar garanties dat alles goed komt. Dat ik voor haar kan en mag zorgen, zoals zij zo vaak voor mij en de kinderen deed.

Het biedt mij rust dat ik de afgelopen weken intens heb kunnen delen en beleven met mijn kinderen. Dat zij vrijuit over hun gevoelens hebben kunnen spreken, zonder enige schroom. Omdat ze weten dat wij als ouders alle ruimte willen bieden aan hen om te zijn wie ze zijn ongeacht waar ze zijn. En dat wij als ouders samen hebben ‘gewerkt’ om onze kinderen te faciliteren om met dit verlies om te gaan op de manier die voor hen werkt. Voor de één door veel nabijheid en veruiterlijkt verdriet, voor de ander door in stilte afscheid te nemen met weinig woorden maar heel veel gevoel. Dat vroeg afstemming en overleg, maar voor de rest ging dat eigenlijk vanzelf.

Het biedt mij ook geruststelling dat mijn ex ten volle ruimte krijgt voor zijn verdriet, en dat kan delen met de kinderen zonder zich al te erg te moeten bekommeren over hen. Omdat ik er ook ben voor hen, en meeleef, en hen mee opvang nu hij zelf ook zijn eigen verdriet moet kunnen dragen.

De goede oude tijd

Wat ben ik blij met de momenten die wij samen hebben mogen beleven de afgelopen dagen. We gingen soms letterlijk jaren terug in de tijd en konden onze dochter, die erg jong was bij de scheiding, samen vertellen over herinneringen uit ‘de goede oude tijd’. We hebben samen geweend, gegeten, gelachen,…. We lieten de eigenheden van vake de revue passeren waardoor hij een onuitwisbare indruk naliet in ons leven. Wat ben ik blij dat ik dit moment heb mogen beleven met mijn kinderen, met moeke en zelfs mijn ex. Ik ben hem dankbaar voor de plek die ik mocht innemen, en voel daardoor ook mee met hem en hoe dit verlies op hem weegt. En dankbaar dat zijn partner ook mij de ruimte gaf om er te zijn.

Maar vake, het laatste woord richt ik aan jou. Jij gaf mij voor de laatste keer in jouw aardse leven een hele grote reden om dankbaar en gelukkig te zijn: je hebt ons allemaal verbonden in je laatste momenten. Nu is het aan ons om jou te blijven geven wat jij heel graag had: de rust dat er voor moeke en de kinderen wordt gezorgd, en dat je niet vergeten wordt. Voor ons ben en blijf je vake, liefst door het dorp fietsend als “chelke” en  iedereen op je eigen manier groetend, een pintje in je hand, fluitend door het huis, gekluisterd aan de buis als het koers was, met een uitgesproken mening, ….een ruwe bolster met een blanke pit.

 

Gastmama Maaike

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes