Onzeker over mijn groeiende buik

Ach, er groeide een klein wondertje in mijn buik dus ik had er wel vrede mee. En ik kan nog altijd gaan sporten en voor die borsten is er ook altijd wel een oplossing. Tot 25 weken was er amper een buikje te bespeuren en daarna had ik tot de bevalling een klein, subtiel buikje en was ik 10 kg bijgekomen. Al snel na de bevalling was ik ze allemaal kwijt. Al die zorgen waren voor niets nodig. 

Ander verhaal

Mijn tweede zwangerschap blijkt een ander verhaal. Aan 12 weken heb ik al een zichtbaar rond buikje. En eerlijk, ik ben er trots op! In tegenstelling tot mijn eerste zwangerschap, vind ik het niet erg om mijn lichaam te zien veranderen. Maar helaas geven buitenstaanders, zelfs vreemden, mij ongepaste grove opmerkingen.

Mijn man en ik hebben een horecazaak. We hebben enkel nog maar aan de dichte familie en ons personeel verteld dat ik zwanger ben. Ik kan mijn zwangerschap echter niet meer wegstoppen vanwege mijn groeiend buikje, maar dat wil ik ook niet. Ik wil het ook niet wegstoppen of kleding dragen waardoor ik er minder zwanger uitzie! Ik ben vooral blij dat baby 2 onderweg is want na 2 miskramen ziet alles er nu wel goed uit.

Opmerkingen

Maar al snel komen de opmerkingen van klanten: amai, hoe ver ben je al? En dan vertel ik hen met grote trots: “ 12 weken” waarop volgt: “Amai, je draagt toch wel zwaar hé zeg!” 

Of: “Amai, je kan toch ook niet wegsteken dat je zwanger bent, wat een dikke buik!”

En ik zeg dan telkens tegen mezelf: niets van aantrekken! Maar eerlijk, zoiets doet pijn om te horen. En waarom moet dat, zulke opmerkingen? Een zwangerschap geldt voor sommige mensen als vrijbrief om iemand te vertellen dat ze dik is.