5750fi.jpg

Praktische tips bij pittige peuters: mijn trukendoos

13/02/2019

Peuters zijn pittig. Dat ga ik niet ontkennen. Niemand bereid je erop voor. Ineens kom je daar in die ‘nee-fase’. Zonder opleiding. Zonder leerkrachten. Zonder examen. Zonder mentors en zonder verplichte lectuur.

Die lectuur is er natuurlijk wel. Die opleidingen ook. Zo heb ik ooit een cursus ‘peuterpuberteit’ gevolgd toen onze meid 1 jaar was. Niet echt uit voorzorg, want het was toen eigenlijk gewoon al bezig. Woedeaanvallen, een duidelijk willetje en verzet uit alle macht wanneer het haar niet aanstond. Ze heeft karakter, onze kleine meid.

Mentale trukendoos

Na het volgen van die cursus, veel lezen en mixen van ideeën uit mijn omgeving ontstond mijn mentale trukendoos. Een trukendoos om mijn kleine ‘terrormeid’ van 2,5 onder controle te houden.

Welkom in de wereld van mijn opvoedingssysteempjes. Misschien heb je het al geprobeerd, misschien niet. Misschien vind je het niks, misschien wel. Iedereen heeft zijn eigen stijl. Bij ons werkt dit in ieder geval.

Ze zelf laten zelf kiezen
Tussen iets wat jij allebei goed vindt. Win win. Doe jij je jas aan of doe ik je jas aan? De blauwe schoenen of de bruine schoenen? Kaas of worst? De groene trui of de gele trui? En als je écht wilt manipuleren? Vraag dan eerst: ‘Kaas of worst?’ en voeg dan toe: ‘Jij hebt liever worst hé? Worst dan?’. Gegarandeerd dat niet veel later je kleine uit volle overtuiging ‘Nee, kaas!’ piept. Haha. Win-win

Tot 3 tellen
Twee keer nee gezegd en toch blijft ze het doen? Vooral met die uitdagende glimlach op dat kopje… Wat ga je nu doen, mama? Ik tel tot 3. Bij 3 volgt er altijd iets. In de hoek, afpakken van een speeltje,… (Het kan ook sneller: na 2 keer nee in afzondering). Rond de leeftijd van 1 jaar werd de box de ‘time-out plaats’. Vanaf 1,5 begonnen we haar in ‘de hoek’ te zetten. Elke keer terugzetten wanneer ze eruit liep. Hiervoor heb je wel even tijd nodig natuurlijk.

De hoek
Wat als je engeltje niet in de hoek blijft staan? Blijf volhouden. Blijf ze terugzetten. Bij ons gebeurde het dat ze dan ging hangen, op de grond rollen, ons uitlachen en van die negatieve aandacht begon te genieten. Toen zochten we iets ergers. In de nabije toekomst of iets wat direct haalbaar is. Bijvoorbeeld in de gang staan. Naar buiten. (Als het koud is buiten vroeg ik na 20 seconden wel of ze terug in de hoek wilde komen staan, wat dan ineens wonderlijk genoeg wel werkte. ). Negeren. Geen tv. Geen verhaaltje vanavond. Ook hier zijn de opties eindeloos.Voorwaarde is wel dat het veilig is, geen trap waar ze op kunnen klimmen, spullen die op hun hoofd kunnen vallen,… We laten ze er meestal een minuutje instaan of iets meer. Als we ze uit de hoek halen vragen we altijd waarom ze in de hoek moest staan. We antwoorden dan zelf en leggen uit wat er verkeerd aan was in de hoop dat het doordringt.

Consequent zijn
Dreig met dingen die je kan uitvoeren en die je dan ook uitvoert als ze niet luisteren. Als je nu niet luistert, geen verhaaltje vanavond! Als je de korstjes niet opeet, geen boterham met choco. Ok. Ook al is consequent zijn niet gemakkelijk, als je met iets dreigt moet het ook écht gebeuren. Anders verlies je je geloofwaardigheid.

Spiegeltje spiegeltje...
Zit je kleine te zeuren? Doe hem eens na. Rolt hij op de grond? Ga ernaast liggen. Wedden dat hij tenminste eventjes opkijkt en je hem ziet denken van: Wat gebeurt er nu?

Blijven ademen
Adem in en adem uit als het te veel wordt. Verlaat de kamer voor je ze vast hebt en je ze wilt killen. Kalmeer jezelf. Alles gaat voorbij. Dit ook.

Afleiden
Altijd handig in crisismomenten. Kijk, een vogel! Kijk, een vliegtuig! Ga jij straks mee naar oma en opa? Ga je straks een boterham met kaas eten? Crisis (voorlopig even) afgewend.

Omkopen zonder schroom
Eerst die boterham met kaas en dan choco. Eerst een stukje wortel en dan worst. Eerst opruimen en dan een knuffel. Eerst flink zijn in de winkel en dan een letterkoekje. Als het werkt, dan werkt het, toch?

Belonen
Wat heb je dat goed geprobeerd! Wat heb jij flink pipi gedaan! Wat ben je net lief geweest! Wat heb je me goed geholpen! Slijmen helpt. Echt.

Het gevoel benoemen
Als mijn kleine meid in een woedebui zit, helpt het om het te benoemen en er een uitleg aan te geven. ‘Jij bent boos hé? Omdat je nu geen choco op je boterham mag? Ik snap dat je boos bent, maar nu kan dat niet. Morgen mag je terug een boterham met choco eten.’ Vaak zie ik haar op slag kalmeren en doet een knuffel ook wonderen.

Even laten uitrazen
Soms krijg je geen contact meer en transformeert ze in een monster. Laat ze even gillen, stampen, brullen en woedend zijn. Praten helpt dan niet meer. Probeer ze gewoon zo ‘veilig’ mogelijk hun emotie te laten beleven.

Op tijd aan hun suikerspiegel denken
Worden ze vervelend? Misschien hebben ze te weinig gegeten? Of hebben ze juist te veel suikers binnen? Zo kan je het beter in de context plaatsen. Indien nodig kan je een koek of fruitsapje geven of angstvallig toekijken en hopen dat de energie snel weg is zonder ongelukken.

‘Pick your battles’
Je kan niet op alles constant ‘nee’ lopen roepen. Niet alleen verzuurt je relatie dan, maar is het ook echt nodig om alles te verbieden? Is het erg dat ze alle kleurpotloodjes uit de doos kieperen? Is het erg dat ze luid aan het zingen zijn? Is het erg dat ze heen en weer door het huis lopen? Is het erg dat ze zelf boter op hun boterham willen doen en dat dan alles onder hangt? ( Alles gaat straks toch de was in.) Harde grenzen zijn er wel natuurlijk. Gooien met speelgoed, slaan, bijten, onbeleefd zijn of weglopen op straat bijvoorbeeld, dat kan natuurlijk niet.

Moet je kind trouwens echt dat hele bord leegeten?

Ik vind van niet. Ik kan dikwijls ook niet op wat ik dacht dat ik op kon. Bovendien heeft je kind niet zelf ingeschat hoeveel hij ging eten, maar jij. Proeven vind ik dan weer wel belangrijk. Ze moeten van alles geproefd hebben. Anders gaan ze bij ons niet van tafel. En nadien ook geen koek of iets anders. Als ze van tafel gaan, dan is het eetmoment voorbij en moeten ze wachten tot de volgende maaltijd.

Sorry zeggen en repareren
Stoot je kind iets om? Ligt alles vol water? Kan gebeuren. Maar dat overkomt ons ook natuurlijk. Laat je kind het zelf opruimen. Toon hem waar de doeken liggen. Zo bespaart het je een hoop werk en leert hij dat hij zelf kan repareren wat hij fout heeft gedaan. Dit geldt ook bij fout gedrag ten opzichte van anderen. Sorry zeggen voor iets wat fout is gelopen vind ik heel belangrijk.

Stickers plakken
Gewenst gedrag belonen met een sticker helpt hier ook. Bij een terugval op de zindelijkheid bijvoorbeeld. Elke dag zonder kaka of pipi in de broek een sticker. Na 5 stickers een chocomelk, joepie! ( hét beloningsmiddel hier)

Zelf het goede voorbeeld geven
Eet zelf dat extra koekje in de berging, uit het zicht. Steek zelf je tong niet uit. Wrijf zelf niet in je ogen wanneer het jeukt. Peuter zelf niet in je neus. Eet zelf mooi je groentjes op. Sla zelf niet (ook al is het om te lachen). Probeer zelf niet te vloeken (Daar wordt aan gewerkt hier).

Aan één zeel trekken
Als ik ‘nee’ zeg gaat onze kleine meid altijd papa’s tweede mening vragen. Standaard. Gelukkig geven wij elkaar altijd gelijk. Bij meningsverschillen bespreken we deze wanneer ze slaapt of weg is. Als het écht op de moment zelf besproken moet worden houden we een overlegmoment, bijvoorbeeld in de keuken terwijl dochterlief in de living zit te spelen. Ze hoeft het niet te horen. In het Engels ( of een andere taal) kan het natuurlijk ook altijd.

Zelf laten opruimen
Laat ze zelf opruimen. Zet een alarm op 5 of 10 minuten. Help even mee in het begin. Als ze niet beginnen of als het niet opgeruimd is, jammer. Geen tv. Geen spelletje meer. Geen verhaaltje. Geen … Laat je fantasie de vrije loop. Natuurlijk kan je het alarm even stil zetten wanneer ze goed bezig zijn en het opruimen iets langer duurt dan verwacht.

Uitleggen en voorspellen
Eerst gaan we dat doen, dan gaan we dat doen. Daarom doen we dat zo. Binnen 10 minuten gaan we vertrekken.Ook al begrijpen ze het begrip 10 en minuten nog niet, je voorspelt wat er gaat gebeuren. Zo verloopt alles gemakkelijker en krijg je minder weerstand.

Vertrekken
Loop niet achter je kinderen aan als je wilt vertrekken, jas aandoen,... Zij moeten naar jou komen. Komen ze niet na 2 keer roepen, dan volgt er een straf ( In de hoek, geen tv, geen verhaaltje, …). Bespaart veel gênante situaties als je ergens moet vertrekken. Doen alsof je echt vertrekt helpt bij ons trouwens ook. In de auto gaan zitten. Starten, een beetje achteruit rijden en dag zwaaien. Blufpoker op zijn best.

Negeren
Negeert je kind je als je twee keer iets hebt gevraagd? Ga er naartoe, zeg dat je dat niet leuk vindt om genegeerd te worden en koppel hier ineens een straf aan als dit nog eens gebeurt. Negeren doet pijn en dat doe je niet. Negeer hen zelf trouwens ook niet. Laat die telefoon even in je zak zitten. Straks tijdens dat dutje of na 7 u ’s avonds is er tijd genoeg om verslaafd in de zetel te hangen. (Moeilijk, ik weet het…)

Ik hou van jou
Begin en eindig de dag met een knuffel en een ‘Ik hou van jou’. Hoe dan ook, die monsters moeten weten dat je nog altijd van ze houdt, ondanks alles.

Laten meehelpen
Kan jij dat in de vuilbak doen? Kan jij die body in de was doen? Kan jij haar tutje even geven? Kan jij even de deur opendoen? Je ziet ze direct groeien en kijken van: dat heb ik gedaan!

Schermtijd beperken
Leer ze zelf spelen zonder schermen. Dit geeft veel meer rust in huis, vind ik. Als ik op de bank lig mogen ze altijd ‘koffie’ brengen of rondlopen met hun pop of wat dan ook. Gek genoeg vinden ze altijd wel iets om te doen. Als ik bedenk hoe verslaafd ik ben aan schermen wil ik mijn kinderen er nog even voor behoeden. Een kwartiertje voor het slapengaan of ergens anders op de dag vind ik persoonlijk meer dan genoeg. Tenzij ze ziek zijn. Of je zelf ziek bent. Of in noodsituaties. Of bij oma en opa.

Tijd investeren
Speel ermee. Ga wandelen. Zing liedjes. Geef knuffels. Vraag naar wat ze hebben gegeten op de crèche, met wie ze hebben gespeeld, of ze hebben geverfd, of er iemand gevallen is,… Het zijn persoontjes die de moeite waard zijn. Hoe meer positieve aandacht ze krijgen, hoe minder kans dat ze negatieve aandacht gaan vragen.

Neem je tijd
Hoe meer je zelf probeert te haasten, hoe meer ze gaan tegenwerken. Sta dus iets vroeger op. Neem iets meer tijd voor alles en dan gaat alles des te positiever en uiteindelijk ook sneller.

Zelf
Laat ze zoveel mogelijk zelf doen. Zelf aankleden, zelf tandpasta op de tandenborstel doen. Zelf boter op de boterham smeren. Zelf hun luier in de vuilbak doen. Ze doen niets liever. Je hebt eerst tonnen geduld nodig, maar binnen de kortste keren willen ze zichzelf helemaal aankleden en kan jij ondertussen iets anders doen. Ideaal.

Muziek kalmeert
Ontbijt eens met een vleugje muziek. Eftelingmuziek of klassiek vind ik ideaal om de ochtendspits iets serener te laten verlopen.

Verhaaltjes
Lees verhaaltjes voor. Ons momentje is ’s avonds voor het slapengaan. Lekker gezellig op schoot, 5 minuutjes verhaaltjestijd. Een kleine investering met veel rendement. Niet alleen op emotioneel vlak, je geeft eventjes exclusief de aandacht, maar ook op taalvlak is dit ideaal. Nieuwe woordjes leren, converseren over het verhaaltje etc. . Bij ons echt dé favoriet en naar bed gaan is nooit een straf.

Oma’s en opa’s
Bij oma en opa is niet hetzelfde als bij ons thuis. Dat weten ze snel. Maak je dus niet druk. Zolang ze thuis maar jouw regels volgen komt het allemaal wel goed.

Mild zijn
Begin elke dag met een schone lei en wees mild voor jezelf. Want ondanks alle tips en boeken is opvoeden geen wetenschap. De ene dag gaat het beter dan de andere. Wees ook mild voor andere ouders. Elk kind is anders. Elke opvoedingsstijl is anders. Iedereen doet zijn best. Hoe dan ook: Kinderen zijn soms varkens en het is weleens echt de hel, maar alles gaat voorbij. Dit ook.

 

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes