Scheiden is niet noodzakelijk lijden
Ik keek ernaar uit om zelfstandig te zijn
Toen mijn oudste 3 was, besloten haar vader en ik uit elkaar te gaan. Een beslissing die voornamelijk van mij kwam; ik wist dat ik het kon. Het was zelfs een uitdaging, een stap vooruit in mijn persoonlijke ontwikkeling.
Ik keek er echt naar uit om mijn eigen boontjes te doppen. Niet dat er veel ruzies waren geweest, misschien net te weinig. Er was in het algemeen gewoon te weinig communicatie. De echtscheidingsprocedure verliep heel rustig.
Haar vader en ik kwamen snel tot een overeenkomst.
We vierden alles samen
Het eerste jaar na de scheiding ging ze niet eens bij haar papa op bezoek; hij kwam gewoon bij ons langs.
We vierden samen Moederdag, Vaderdag en alle verjaardagen. Mensen uit mijn omgeving vonden dat niet normaal.
Voor ons was het goed zo; hij kwam en ging wanneer hij wou en drong zich niet op. Hij liet me vrij in de opvoeding en vond dat het beter was dat ze bij me bleef, zolang hij af en toe mocht langskomen.
Papaweekends na nieuwe relatie
Zij was een heel gevoelig kind en stelde geen vragen. Ik wijdde al mijn vrije tijd aan haar en genoot ervan.
De momenten waarop ik niet werkte, was ik onderweg met haar, aan het fietsen, aan het wandelen, naar de stad, naar het strand. Het was genieten.
Toen ik een nieuwe relatie had, werden de papaweekends ingevoerd. Toen was ze er klaar voor.
