Sinterklaas, de periode waarin de meeste kinderen speelgoed vragen

Wat probeer ik dan? Laten we spelletjes spelen. Blad steen schaar? Ja, hij gaat akkoord. Gelukkig, even vijf minuten geen spanning te voelen. Elke persoon met witte jas die passeert ziet hij. Ik merk dat hij luistert bij elke naam die ze afroepen en hoe langer we er zitten hoe meer hij beweegt op zijn stoel.

Opnieuw een poging om de stress wat te verminderen. Sinterklaas, altijd een goed onderwerp.

‘Cayétano, wat wil jij heel graag krijgen van Sinterklaas?’ ‘Een robot, mama!!’ Ik reageer enthousiast, want ik ben gewoon blij dat hij even de spanning kan lossen. ‘En waarom wil je zo graag een robot?’

‘Ik wil een robot zodat ik in school kan blijven, dan kan de robot in mijn plaats naar het ziekenhuis gaan.’ Slik … Komt dit even aan. ‘Wil jij dat ook, mama? Dan kan je de robot verkleden als mij.’

Hoe moeilijk het ook is op dat moment, ik vind het belangrijk om mee te gaan in zijn verhaal. Waarom? Omdat een kind hoop nodig heeft.

‘Tuurlijk liefje wil ik dat ook, maar dan wil ik ook wel één iets.’ ‘Ja?’ ‘Ik wil dat de robot kan praten, want anders is het wel wat saai voor mij.’ Hij lacht.

Als moeder ben ik blij dat mijn kind zijn zorgen met mij deelt, maar mijn hart brak in duizend stukken.

Sinterklaas, een periode waarin de meeste kinderen speelgoed vragen om mee te spelen … Jammer genoeg klopt dat niet voor elk kind.

Ik wou dat ik voor Cayétano, maar ook voor alle andere kinderen die het eens nodig hebben, een robot kon toveren. Maar ik kan dat niet, ik kan er alleen voor hem zijn … En voor zover ik kan, wil ik zijn robot zijn, en opvangen wat ik kan opvangen. De realiteit is echter wel dat hij het moet doen, hij moet het ondergaan en ik sta aan de zijlijn… Maar ik ben er en ik ga niet weg.

Dus Sinterklaas, mocht jij dit kunnen, zorg jij dan voor zijn robot, voor één keer?

Tina