3231fi.jpg

Sinterklaas, het beste argument om even brave kindjes in huis te hebben

1/12/2015

Aha, het is weer de tijd van het jaar! We kunnen onze kinderen de laatste weken weer intimideren met de komst van de Goedheilige man en zijn Pieten! En de Sint is mee met zijn tijd: Hij heeft zelfs zijn Spiekpietjes - voorzien met kleine gsm’s - naar België gestuurd die onze kleine (b)engeltjes moeten observeren en verslag moeten uitbrengen ...

Aha, het is weer de tijd van het jaar! We kunnen onze kinderen de laatste weken weer intimideren met de komst van de Goedheilige man en zijn Pieten! En de Sint is mee met zijn tijd: Hij heeft zelfs zijn Spiekpietjes - voorzien met kleine gsm’s - naar België gestuurd die onze kleine (b)engeltjes moeten observeren en verslag moeten uitbrengen aan hun baas. Alleen de gedachte dat er van die kleine pietjes rondzwerven in huis is voldoende om onze kinderen te kunnen overtuigen zich wat gedeisd te houden en braaf te wezen. Ik weet het, misschien wat gemeen, maar dit zijn mijn favoriete weken van het jaar ;). 

De braafste kindjes ever

En dan breekt de periode aan dat de Goedheilige man effectief op bezoek komt bij ons thuis. Heel gedwee luisteren de kindjes naar wat er in zijn Grote Boek staat en ze beloven plechtig dat ze ‘meer zullen luisteren naar hun mama en papa’, ‘hun groentjes flink zullen opeten’, ‘geen ruzie zullen maken met de zus’… maar stiekem zie je ze loeren naar die zak van Zwarte Piet. Wat zou erin zitten? Zou Sinterklaas hun favoriete geschenkje mee hebben? Ze zijn toch flink geweest? Mama heeft toch een mail gestuurd met daarin de foto’s van hun favoriete speelgoed? (A ja, de Sint is mee met zijn tijd hé ;)). En dan komt het verlossende moment: ‘Piet, kijk jij eens wat ik mee heb voor deze flinke meid?’ Het pakje, de grote ogen, een mompelende ‘dank je wel’ en daar gaat het inpakpapier! Yes! Sinterklaas heeft het juist! Mijn favoriete speelgoed! Nog eventjes ‘dag Sinterklaasje’ zingen en ik kan weer mijzelf zijn!

En dan zijn Sint en Piet effectief vertrokken en hoor ik mezelf weer vijf keer zeggen: ‘Anna, doe je schoenen aan’, ‘Marthe, eet verder’… Zucht… Waren we maar weer 11 maanden verder ;).