Soms wil je gewoon een dagje voor jezelf
Toegegeven, vier op vijf woensdagen doe ik vooral praktische taakjes om de rest van de week rustiger door te komen: van lege ijskasten volproppen met boodschappen tot stapels was ophangen of opplooien (aan strijken doe ik zelfs niet mee) of op het gemak wat koken.
Niet per se de leukste taakjes, maar zo-veel simpeler zonder peuter in huis.
Onze zoon is extreem nieuwsgierig – ‘kijken, kijken’ – en wil alles zelf proberen – ‘ekke doen’. Van zodra je begint te koken, roept hij ‘stoel pakken’ zodat hij erop kan staan om mee te kijken en koken: elk ingrediënt of kruidenpotje wil hij ook in zijn Ikea-kinderpannetje – ‘mijne’. Heerlijk! Hoe hij roert, kruidt, proeft en bevelen uitdeelt als kleine chef. Maar soms, soms staat je hoofd er echt niet naar. Dan wil je gewoon snel iets op tafel toveren en in je zetel ploffen (in de hoop dat je jouw kind snel in bed krijgt). Want je bent al twee dagen gaan werken en hebt misschien al nachten niet doorgeslapen (laat die misschien maar weg in ons geval).
Was er maar wat minder druk. Wat meer tijd.
En dat probeer ik zelf te creëren met mijn ‘vrije’ woensdag. Zo hoop ik die andere dagen meer zen mom te zijn dan mombie. Dat vertel ik mezelf als mijn schuldgevoel komt knagen. En eerlijk? Die schuld maakt snel plaats voor ontspanning als ik ’s morgens alleen aan tafel zit en op mijn gemak een boterham kan eten – zonder dat mijn zoon hem wil confisqueren of voor mij wil smeren. Of als ik rustig op toilet strandt zonder dat er twee vragende kinderogen op mij zijn gericht – ‘moeke pipi doen, kaka?’ Zucht.
Vaak vul ik mijn woensdag met alledaagse dingen. Soms doe ik eens zot.
Dan plan ik iets leuks met mijn vriend die ’s middags ook vrij is – en dat kan gerust eens bingewatchen zijn in onze luie zetel, net alsof we geen kind hebben. Of dan spreek ik af met vriendinnen om samen te brunchen of te lunchen. Even plezant als ’s avonds gaan eten, en je hoeft er geen babysit voor te regelen of slaap voor te laten.
Dus leve vier vijfde werken! Ik zou niet meer zonder die ene dag kunnen!
Deze blog verscheen eerder op rienderien.
