Stilte, wat is dat juist?
De ochtend: batterijen zijn opgeladen
Alle hens aan dek! Mijn vriend en ik horen de oudste twee meestal al in hun kamer boven ons heen en weer trippelen om zo dan te trap af te komen en onze kamer te bestormen.
Als ik ’s morgens wakker word, heb ik toch op zijn minst een kwartiertje nodig om volledig wakker te zijn. Bij de oudste twee is dit niet het geval. Ah nee, de batterij is na twaalf uur slaap volledig opgeladen! Bij het horen van haar twee oudste zussen begint kleine zus Renée dan ook maar haar keeltje open te zetten. We zijn compleet, iedereen is wakker :).
De dag: kwebbel, kwebbel
Tijdens het weekend gaan we altijd wel even naar de winkel om boodschappen te doen, maken we een uitstap of houden we ons thuis wat bezig. En ook tijdens die activiteiten is het nooit stil…
‘Mama, gaan we schilderen?’, ‘Mama, wat eten we?’, ‘Papa, waar is mama?’…
De jongste maakt het meestal af door elke keer ze haar evenwicht verliest en valt de decibels nog wat hoger de lucht in te sturen. Kortom, altijd een gezellige drukte in huis.
De avond: wachten tot ze eens zwijgen
Tijdens het eten vertellen de meisjes tijdens de schooldagen honderduit over hun dagje op school. Ik herinner me de wijze woorden van mijn vader: ‘Als ze klein zijn, kun je niet wachten tot ze kunnen praten. Eens ze kunnen praten, kun je niet wachten tot ze eens zwijgen.’
Intussen knabbelt Renée wat op een boterhammetje en slaakt ze af en toe een gezellig kreetje. En dan begint het avondritueel. Nog even televisie, een boekje voorlezen, slaapkleedjes aan, tanden poetsen en bed in.
Dan heerst er stilte… Sstt…
Tot…
er een kindje beslist om
- bang te zijn,
- honger te krijgen,
- pipi te moeten doen…in het midden van de nacht :)
