Suskewiet, je maakt me soms helemaal karrewiet
Heel eerlijk?
Soms, heb ik echt geen goesting
om te koken, te wassen en heel die ringeling.
En dan komen de meisjes thuis, druk en moe,
haal ik mijn schouders op, verdekke er nog aan toe.
Met de paardjes en de poppen spelen,
schreeuwen, janken, want je wil niet delen.
‘Mama, dat moet zo’ en ‘jij kent dat niet’.
Suskelief, je maakt me soms helemaal karrewiet.
Om de haverklap zeuren
voor een staartje of een rokje in alle mogelijke kleuren.
En in bad is het hek helemaal van de dam
want zusjelief neemt teveel plaats, alsof het niet erger kan.
Drama, want je eten is wéér groen en dat eten we niet.
Maar je vleesje is bruin en dat zie je niet.
En dan komt opalief met een anekdote.
Toen ik het hoorde was ik toch verschoten.
Want hij zei: ‘Hoe jij vroeger zeuren kon,
altijd over staartjes en rokjes begon.'
'Geen groene groentjes eten wou
en huilde omdat broer mee in bad zou.'
'Dochterlief, je ziet het niet
maar je kleine meid is even karrewiet.'
2 druppels lieve schat.
Ja meid, je doet me wat.
