Twee kindjes onder de twee: ja, dat was een bewuste keuze

De eerste zwangerschap liet vrij lang op zich wachten. Na anderhalf jaar waren we zwanger van onze eerste dochter. Omdat we graag nog een kindje wilden, hebben we niet echt gewacht om er terug aan te beginnen. We hadden graag gehad dat er niet veel leeftijdsverschil was. Aangezien de eerste keer zwanger worden niet zo vlot ging, hielden we daar ook een tweede keer rekening mee.

Het geluk stond aan onze kant

Het geluk stond deze keer aan onze kant en de dag voor mijn dochter haar eerste verjaardag testte ik positief. Tranen van geluk! We waren wel wat geschrokken dat het nu zo vlug ging. Ze zou maar 20 maanden zijn en al grote zus worden… Maar mijn vriend en ik waren heel vlug aan het idee gewend. Twee kleine kindjes die samen zouden groot worden.

‘Oei, zo snel!’

Ik was 5 weken zwanger en kon en wou nog niets vertellen aan familie en vrienden. Aangezien ik vaak misselijk was en geen alcohol dronk, begonnen mensen wel wat te vermoeden. De opmerking ‘je bent toch niet zwanger?’ kwam al vrij vlug. Gevolgd door de woorden ‘dat zou ook wel rap zijn’. Daar stond ik dan met een flauwe glimlach te ontkennen dat ik zwanger was. In mijn hoofd lichte paniek… Is dit echt te vroeg? Is ze nog te klein om al ‘grote’ zus te worden, zal ze te weinig aandacht krijgen?

Toen we het grote nieuws konden vertellen zagen we onszelf al als gezin van 4. En ja hoor daar waren de opmerking. ‘Hoe oud gaat ze dan zijn?’ ‘Amai ze is ook nog klein!’ ‘Oei en ze gaat dan nog niet naar school als het tweede er is.’ We kregen zelfs de vraag als het wel gepland was!? Euh ja! Wat een vraag.

Hoe zou het lopen?

Tijdens mijn zwangerschap heb ik me soms wel eens afgevraagd hoe alles zou zijn met twee kleine kindjes. Mijn oudste dochter is wel een flinke meid, maar ze is inderdaad nog klein. We moesten ook dingen dubbel kopen zoals een babybedje. Aan de andere kant hoeven we geen zaken op zolder te zetten, want we hebben ze zo terug nodig.

Ons geluk kan niet op

Ondertussen is ook mijn tweede dochter geboren. Twee meisjes, zusjes,.. ons geluk kan niet op.

Zelf zou ik het zo terug over doen. Ik vind het best handig dat de oudste nog niet naar school gaat, want de crèche heeft toch wel makkelijkere uren. Jaloers is ze ook niet op haar kleine zus, want ze is nog ‘te klein’ om dat goed te beseffen. Ze worden gewoon samen groot.

In het begin vroeg ik me wel af of ik mijn oudste dochter genoeg aandacht heb kunnen geven vóór haar zus er was, maar anderzijds: alle aandacht die zij kreeg zal mijn jongste nooit hebben gehad, want zij zal altijd moeten delen met haar grote zus.

Soms is het chaos, soms loopt alles op wieltjes

Natuurlijk zijn er ook ‘nadelen’. Het eten vliegt hier soms in het rond als ik aan het voeden ben. Ze beginnen alle twee gelijktijdig te huilen of de oudste moet pipi doen net als ik de jongste verschoon. Dat zijn momenten dat ik soms met mijn handen in mijn haar zit en denk waarom!?

Maar soms loopt alles op wieltjes, loopt mijn hart over van liefde als ik naar hen kijk en besef ik hoe ontzettend gelukkig ik ben. Op die momenten heb ik het gevoel dat ik de beste mama van de wereld ben en dat ik echt gemaakt ben om mama te zijn. Het is dat gevoel dat wij als mama’s allemaal hebben. Het maakt totaal niet uit of dat van 1 kindje, 2 kids jonger dan 2 of wat dan ook is…