Twinkel twinkel kleine ster
Onverhoopt, na enkele maanden proberen, bleek ik begin 2016 opnieuw zwanger. Zwanger van jou, ons tweede kindje. Heel blij, maar ook heel verwarrend en chaotisch, zo waren die eerste weken.
Broertje of zusje
Na 6 weken lag ik al op tafel bij de gynaecoloog, voor een eerste echo. Een heldere en duidelijke hartslag, dat zagen we van jou. We moesten toch nog maar eens terug komen 2 weken later, want er was nog maar zo weinig te zien van jou. Zo gingen we dan ook terug op 5 februari. Vol goede moed én met ons zoontje van toen 2,5 jaar erbij. Klaar om een eerste glimp op te vatten van zijn toekomstige broertje of zusje.
Maar dan… die vreselijke woorden van de gynaecoloog: “Ik vrees dat ik minder goed nieuws heb. Het vruchtje is gestopt met groeien…” Van de rest van de uitleg herinner ik me nog maar heel vaag iets… Ik moest door de zure appel bijten, genaamd curettage. Je wilde niet spontaan mijn lichaam verlaten, het moest met een operatie. Misschien wilde ik niet dat je mijn lichaam zou verlaten, je zat veel te goed in mijn buik.
Ingestort
Na die operatie ben ik ingestort. Twee maanden thuis gebleven om dit te verwerken. Gemakkelijk was anders, met een kleuter die net naar school ging en die veel aandacht vroeg. Hoe verwerk je zoiets ook als mama en papa? Mijn echtgenoot ging er anders mee om dan ik, maar praten over onze gevoelens was heel moeilijk. We konden altijd over alles zo goed kunnen communiceren met elkaar, behalve over jou.
Maanden gingen voorbij. Ik miste jou, dacht dagelijks aan jou, had de grootste moeite om het verlies van jou te verwerken.
Engelbewaarder
Een jaar later bleek ik opnieuw zwanger. Ik kon mijn ogen amper geloven toen ik het ontdekte. We juichten, zij het heel stilletjes. Enkel onze meest dichte familie wist het, tot de 12 weken echo uitsluitsel gaf. En dan nog. We kenden vele verhalen van mensen rondom ons met sterrenkindjes. Vreselijk. Een hele zwangerschap ben ik ongerust geweest, tot ik jouw zusje in september 2017 in mijn armen mocht nemen.
Ik voelde het meteen: jij bent haar engelbewaarder, zeker en vast.
Deel van ons gezin
Toen je zusje enkele maanden oud was, voelde ik de nood om het verlies van jou, onze kleine lieve vlinder, samen met je papa te verwerken. Na enkele gesprekken zaten we gelukkig opnieuw op dezelfde golflengte. We hebben het een plaats kunnen geven. Het is gelukt, want jij hebt een fantastische papa, die er altijd is voor mij, voor je broer en voor je zus.
En later, als jouw broer en zus groter zijn, zullen we graag over jou vertellen. Want jij maakt ook een deel uit van ons gezin, deel van ons leven. Dankbaar om de helaas veel te korte periode die je in ons leven was. Dankbaar, want we ontwaken nooit meer zonder jou, we zullen altijd van je houden.
