Vaderdag: papa schrijft gedicht aan zijn kinderen
Papa als paard
Ik verheug me al om jullie straks te zien, fier als een gietertje in het kwadraat,
de oudste twee vol ongeduld; het jongste beseft nog niet echt waarover het gaat.
Want in de kleuterklas hebben jullie vast jullie beste creatieve beentje voorgezet
en in de crèche hebben ze misschien je kleine handjes weer eens extra in de verf gezet.
Allemaal speciaal voor mij en zo voel ik mij ook door jullie: hartstikke speciaal,
want jullie zijn duizend procent zeker de mooiste hoofdstukjes uit mijn levensverhaal.
Zes, vier en twee: ik ga niet ontkennen dat het soms heftiger dan heftig kan zijn
en dat ik soms hoop dat jullie al enkele jaartjes ouder waren dan nog zo klein.
Maar aan de andere kant zullen al die clichés over kleine en grote kindjes wel kloppen
en zullen de zorgen er eerder groter op worden dan dat ze ooit zullen stoppen.
Daarom probeer ik mij elke dag weer voor te houden ten volle van jullie te genieten,
en door jullie gedrag eerder in een luide lachbui dan in een knetterende colère te schieten.
Soms slaag ik daarin, soms ga ik faliekant de mist in, dat geef ik tot mijn grote spijt toe;
soms geven jullie mij extra energie, soms maken jullie mij ook wel een beetje héél erg moe.
Zoals wanneer jullie mij in de zetel als paard gebruiken, met drie ruitertjes erbovenop,
bedolven onder een stapel kussens en dekens, met gevaar voor neus, lijf en kop.
Grijs haar maar mooie herinneringen
Want op dit moment ben ik nog jullie Grote Held: supersterk en van niets of niemand bang;
ik ben ook het liefste liefje van mama en de dikste knuffelbeer: kortom, een ware superman.
Laat mij nog maar enkele jaartjes genieten van mijn heldenstatus, stiekem is het wel fijn,
vooraleer jullie beginnen te puberen en mijn heldhaftige liedje supersnel weer over zal zijn.
Laat ons nog maar samen genieten, van lachen om kaka-en-pipimopjes en andere grollen,
allemaal dingen waar mama haar mooie ogen zo makkelijk van gaan rollen.
Laat mij maar ten volle profiteren van die wondermooie tijd met mama en jullie drie,
laat mij maar wegdromen, als ik voor het slapengaan nog even in jullie kamertjes piep.
Want hoe de dag ook is verlopen en hoe blij ik soms ben dat het eindelijk avond is,
als ik jullie daar zo zie liggen, besef ik telkens hoe graag ik jullie zie en hoe mooi ons leven is.
Papa zijn, soms doe ik het heus wel goed, vaak modder ik ook maar wat aan,
maar als ik erover nadenk, waar we nu, zes jaar na die eerste geboorte, staan,
dan mag ik gerust zeggen: ik heb er hier en daar al grijs haar door gekregen,
maar het heeft me vooral mooie en onvergetelijke herinneringen gegeven.
Nu is het aan jullie, met jullie ingestudeerde gedichtjes en knap geknutselde cadeaus
en daarna moet je papa laten genieten van Zijn Dag of papa wordt heel erg… (’t is maar om te lachen, Floor…)
Papa
