6447fi.jpg

Vals beschuldigd van kindermishandeling

15/01/2020
Mamabaas
Door Mamabaas

Onze dochter is momenteel 7 maanden. De laatste zaterdagavond van september vonden we ineens blauwe plekken op haar bovenbeentje. Verschrikt riep ik mijn vriend erbij en stuurde ik alvast een foto naar onze huisarts. De opvang wist van niets. “Misschien is er een ander kindje tegen haar gereden,” zeiden ze. Alsof ze een (toen) 4 maanden oude baby zomaar op de grond laten liggen zonder toestemming... Gelukkig had ze geen pijn. Maandag zou ik wel antwoorden krijgen, dacht ik.  

Maandag was de blauwe plek verder uit gelopen naar haar billetjes en onderrug. Direct naar de kinderarts, niemand had haar immers pijn gedaan dus een spontane blauwe plek deed alarmbellen afgaan in mijn hoofd.

Bij de kinderarts werden we direct opgenomen in het ziekenhuis voor onderzoek. Bloed geprikt, niks wees op stollingsziektes. Dan maar naar het UZ Leuven.

Na 8u op spoed te zitten met ons meisje kregen we eindelijk een kamer. Het ene onderzoek na het andere, nog 2 x bloed geprikt. Ons meisje helemaal overstuur en uit haar ritme. Er werd een ribfractuur vastgesteld. De letsels werden als afzonderlijke gevallen beschouwd.

 Wij als ouders werden continu ondervraagd. Tot 4x per dag "vertel eens wat er is gebeurd". De derde dag zei de arts dat we naar het vertrouwenscentrum moesten om te kijken welke stappen we konden ondernemen naar de opvang toe. Gelukkig kon mijn mama bij haar blijven in het ziekenhuis.

Vertrouwenscentrum

In het vertrouwenscentrum werden we ondervraagd als misdadigers. Als we het gedaan hadden konden we dat nu maar het best opbiechten of het parket werd ingeschakeld. De toon was meteen gezet.

Ons meisje is reeds 4x opgenomen geweest, voor reflux, koemelkallergie, urineweginfectie en luchtweginfectie. In het ziekenhuis werden er door de verpleegsters voedingsobservaties gedaan omdat ze slecht aanhapte bij flesjes. Dus kreeg ik het verwijt dat ik ze uit handen gaf.

's Nachts is ze in het begin ook enkele keren meegegeven. Als je constant een krijsende baby hebt moet je op een gegeven moment hulp vragen. Ook dat werd me verweten. Wat was ik toch een onzekere mama die snel overstuur raakte.

Misschien had ik wel een postnatale depressie? Dan kan je al eens helemaal flippen, volgens de meedogenloze arts die me aankeek alsof het voor haar allemaal reeds duidelijk was.

Bij deze opname was ik ook opgejaagd, had ze vernomen. Dus de vijfde keer dat ons kleintje werd opgenomen mocht ik niet overstuur zijn? Zeker omdat er toen enkel die blauwe plek was die niet te verklaren viel, ik dacht aan kanker. Nee, ik moest ten alle tijde sterk zijn.

Ondanks al die verwijten zijn we kalm gebleven. We werden terug overgeplaatst naar het ziekenhuis waar we wonen. Onder observatie een volledige week. We mochten niet met haar van de afdeling af, we zaten precies in de gevangenis.

Behandeld als criminelen

Al deze miserie omdat de opvang ons meisje pijn gedaan had, maar we kunnen niets bewijzen. De opvang had aan telefoon immers gezegd dat er 300% zeker niets was gebeurd, en dat werd niet in twijfel getrokken.

Maar wij worden behandeld als criminelen. We staan recht in onze schoenen en toch krijg je een stempel opgedrukt en voel je je beschaamd. De opvang komt er vast en zeker mee weg.

We voelen ons vernederd en kwaad. Elke keer als er in de toekomst een blauwe plek of iets dergelijks zal zijn zullen we stress krijgen dat ze weer achter ons komen. Dit blijft als een dreigende donderwolk boven ons hangen tot ze volwassen is.

Het is onmenselijk... een kind dat mishandeld wordt reageert niet zoals zij op ons reageert. Continu oogcontact zoeken en lachen.

Terug naar het centrum

De donderdag van de observatieweek moesten we opnieuw naar dat centrum. Nog eens verteld, en duidelijk gemaakt waarom het verhaal van de opvang niet kan kloppen. In een schommeltje op die plaats een blauwe plek krijgen die zo groot is, door een ander kindje dat met zijn karretje tegen haar reed? Nooit.

De arts leek te twijfelen en wou haar collega apart spreken. Nadien gaf ze toe dat het inderdaad niet kon kloppen, dat de blauwe plek inderdaad wat later zichtbaar kon worden omdat het van het bindweefsel was, en ze bood haar excuses aan. Wat zijn wij daar nu mee, na anderhalve week zo behandeld te zijn?

We kunnen niets zonder bewijs

Ondertussen zijn we nog een keer naar het UZ moeten gaan. Geen bijkomend onderzoek, maar de mededeling dat ze van factor 12 te weinig in haar bloed heeft  (47 ipv 50) maar dat dit niet kon zorgen voor overmatig bloeden of snel blauwe plekken maken.

Er is dus daadwerkelijk iets gebeurd met ons meisje in die opvang, maar we kunnen niets zonder bewijs. We hebben klacht ingediend bij Kind en Gezin zodat ze inspectie krijgen en voor het geval het nog eens gebeurt, wat volgens ons een kwestie van tijd is jammer genoeg. De verzorgsters daar staan er immers om bekend dat ze bandwerk leveren en liegen tegen ouders volgens ex-medewerkers.

Het zou intussen een afgesloten hoofdstuk moeten zijn, maar valselijk beschuldigd worden van het mishandelen van je eigen kind is iets wat je niet kan vergeten…

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes