Verliefd op de kleuterjuf
Ik moet toegeven, het is een toppertje. En zij niet alleen. Ik mag dan pedagoog zijn van opleiding, de wonderlijke wereld van het kleuteronderwijs ging pas echt voor mij open sinds mijn oudste zoon startte op school. Sindsdien is mijn bewondering voor kleuterjuffen alleen maar toegenomen. Die juffen verzetten bergen werk en de kinderen gaan met grote spongen vooruit op verschillende vlakken.
Ik verdenk ze er van superkrachten te hebben. Want wanneer ik tijdens een dappere poging op een zaterdagmiddag eens probeer te knutselen of te verven met mijn peuter en kleuter, eindigt dit gegarandeerd in één grote chaos en met niet eens een mooi werkje als resultaat. Terwijl zij vlot op één dag een mooi verfwerk of knutselwerk in elkaar flansen met 20 kleuters. Of ik die tijdens de lockdown tevergeefs maandenlang probeerde mijn kleuter aan te leren zijn eigen schoenen aan en uit te doen. Na de eerste drie dagen school in september kon hij dit plots wel, de juf had het beter uitgelegd dan zijn mama. Zelfstandig broekje optrekken na een toiletbezoek, zelfstandig de jas aantrekken, veters knopen, nieuwjaarsbrieven, versjes voor moeder- en vaderdag, tientallen liedjes en honderden tekeningen. De juf leert het allemaal.
En dan nog zijn er nog de vele thema’s waar er wekelijks rond gewerkt wordt. Thema ‘dozen’, ‘kleuren’, ‘dieren’, ‘ziek zijn’ enzovoort. Elke week toveren ze weer iets nieuws uit hun mouw. Naast de klassieke thema’s komen ze ook met originele thema’s uit de hoek. Enkele weken geleden werkte mijn zoon bijvoorbeeld rond het thema kunstenaars. Een hele week vertelde hij elke avond over Mondriaan, Van Gogh, Picasso en Andy Warhol. Hij leerde allerlei weetjes, van hun stijl tot hun reisverhalen en hun soms dramatisch levenseinde. Hij kent er nu meer over dan ik.
En dan heb ik het nog niet over de peuterjuffen gehad. Aan wie je met een klein hart je peuter op de leeftijd van 2,5 jaar moet afgeven. Soms met traantjes bij de peuter zelf, meestal met traantjes bij de mama. Zij tillen je huilende peuter op, knuffelen en sussen. De woordenschat en fijne motoriek van je peuter gaat plots met sprongen vooruit zodra die naar school gaat en “mijn juf” is een woord dat plots dagelijks thuis valt.
Als mama en als pedagoog word ik omvergeblazen om al het moois dat mijn kinderen leren van hun juffen. Mijn zoon is verliefd op zijn juf, en ik moet toegeven: ik ook een beetje!
P.S. Uiteraard is dit artikel ook volledig toepasbaar op kleutermeesters :-).
