Verlof en zoonlief gaat toch naar de crèche

Op die 2 dagen heb ik toch al van 3 mensen de vraag gekregen, “Hoe, jij hebt verlof en zoonlief zit in de crèche?”. “Ja, inderdaad ja. -schuldgevoel komt naar boven geborreld-. Dan kan ik eens op het gemak de dingen doen waar ik anders geen tijd voor heb.” De overkant zwijgt, denkt er waarschijnlijk het zijne van. Aan alle mensen die mij hierop veroordelen, laat ik eens mijn dagen met en zonder zoonlief van 9 maand schetsen:

Om de 4 weken op vrijdag is hij namelijk bij mij, aangezien ik (leve mijn werkgever) veel verlof heb en hij op die manier ook de nodige quality time krijgt bij de grootouders (want daar is hij dus de andere 3 vrijdagen), en laat ons eerlijk zijn, 1 dagje crèche minder in de week, dat scheelt toch ook in de portemonnee nietwaar?

Afgelopen vrijdag was het nog eens zover, mom-son day. Enige pittig detail: nonkel Sam en tante Els gingen de dag nadien trouwen en uiteraard was de outfit van zoonlief al volledig on point, maar waren de details van mama’s outfit nog niet helemaal rond. We hadden nog 24u te gaan om er niet als slonzige moeder bij te lopen.

Een dag thuis met mijn zoontje

6u30: “Dadadada”, zoonlief is wakker, ik kleed hem aan en geef hem eten zodat manlief zich rustig kan klaarmaken om naar het werk te vertrekken.

7u15-7u30: Ik geef zoonlief een kwartiertje aan manlief zodat ik mezelf kan wassen, aankleden, koffie drinken en een boterham eten

7u35 (want dat is uiteraard allemaal niet gelukt op een kwartiertje): manlief vertrekt naar het werk

7u35-9u: Zoonlief entertainen

9u: Oma komt langs. “Kan jij eventueel van nu tot 11u op kleinzoonlief passen? Ik moet nog wat dingen doen”. Antwoord negatief. Verdorie wat een misrekening… Ik krijg het even warm vanbinnen, want nu zullen we het voormiddagdutje grotendeels moeten skippen.

9u30-9u45: Snel even met zoonlief naar de personal trainer voor een nieuwe body analyse, want dat was vorige week niet gelukt. Ja, ik doe personal training en ja ik heb daar dankzij manlief tijd voor (dank u manlief!), want ik ben geen kilo bijgekomen na mijn zwangerschap en wil dat ook zo houden….

9u45: Richting de schoonheidsspecialiste met zoonlief voor manicure en pedicure + nagels lakken want ik moet er goed uitzien op de trouw natuurlijk. Gewapend met activity tafel moet het wel lukken om hem even bezig te houden.

10u-10u30: alles is plezant bij de schoonheidsspecialiste

10u30: zoonlief begint moe te worden en boos te worden (slechte moeder, hij had al een uur geleden aan zijn ochtenddutje moeten beginnen)

10u35: we halen de poes van de schoonheidsspecialiste erbij als entertainment

10u45: zoonlief is de interesse in de poes verloren, ontroostbaar, moe en zet het op een huilen (echt een slechte moeder…)

10u55: met een licht gevoel van schaamte reken ik af bij de liefste schoonheidsspecialiste ter wereld (haar kinderwens wel nog even extra uitgesteld waarschijnlijk, graag gedaan!) en vertrekken we naar huis. Ik wou eigenlijk ook nog naar de supermarkt gaan om verse groenten voor zijn groentenpap, maar zoonlief huilt de hele rit naar huis (gigantisch slechte moeder?)

11u15: eindelijk thuis, snel een kant en klaar potje babyvoeding opwarmen, want zoonlief is intussen ontroostbaar

11u35: babyvoeding is op, zelfs mijn goedbedoelde hoera’s en bravo’s zijn er te veel aan, zoonlief moet in bed.

11u40-14u40: rust, zoonlief haalt de noodzakelijke slaap in, ik eet op mijn gemak, restjes want ik ben dus niet meer naar de supermarkt kunnen gaan tussenin. Ik som op wat ik nog allemaal moet doen na zijn dutje om mijn to do list afgewerkt te hebben voor de ruitenwasser komt om 15u45.

14u40: Zoonlief is eindelijk wakker. Als de bliksem naar de winkel om oorbellen die passen bij mijn kleed voor morgen te gaan kopen, zoonlief wordt op de toonbank gezet (want de maxi cosi is te klein geworden) en ik maak het obligatoire praatje met de verkoopster (“Hoe oud is hij? Slaapt hij goed? Amai hij heeft al veel tanden he! Echt een schattig ventje zeg.” “Ja dankjewel, nog veel te doen, daag!”). Vervolgens nog een strapless BH en ondergoed zonder naad kopen in de lingeriewinkel, verkoopsters kijken mij raar aan als ik met baby binnenkom (ja geen babysit sorry). “Wil je alles eens passen mevrouw?” “Nee bedankt, ik ken mijn maat.” “We hebben nu ook een actie, tweede BH aan halve prijs.” Ik wimpel de verkoopster af met een “Ik zal nog eens rondkijken” en denk bij mezelf “Mens zie je niet dat ik een baby in mijn armen heb? Ziet het eruit alsof ik tijd heb om een tweede BH te kiezen”. Aan de kassa krijg ik dezelfde opmerking, deze keer zeg ik toch vriendelijk, groen lachend “Nee geen tijd met dit kastaartje hoor mevrouw, haha.” En denk ik bij mezelf “Ook nog geen kinderen zeker?” Opnieuw het obligatoire praatje met dezelfde vragen als in de eerste winkel, “Ok bedankt, tot ziens, nog veel te doen, doei!”. Nog snel de nummerplaat van onze pas verkochte auto binnen brengen bij de verzekeraar, gelukkig zit er daar een man achter de toonbank en ben ik op een minuut weer buiten (bedankt meneer!); ondertussen is het 15u30 en heb ik dus nog een kwartier om thuis te geraken voor de ruitenwasser komt. Gelukkig is die 5 minuten te laat!

15u50: Ruitenwasser ontvangen. Zoonlief heeft ondertussen alweer honger, dus fruitpaptijd (alweer uit een potje, want ik ben dus nog steeds niet in de supermarkt geraakt. Slechte moeder….)

16u-17u30: Zoonlief entertainen, hij eindigt met nog een kort dutje.

17u30: Manlief komt thuis, eindelijk tijd om naar de supermarkt te gaan om eten…