Vier redenen om driftbuien van peuters niet te negeren of te bestraffen
1. Peuters kunnen er niet aan doen
Een peuter krijgt een driftbui omwille van één simpele reden: hun hersenen werken niet op dezelfde manier als bij een volwassene. Door de onrijpe verbindingen in de hersenen hebben peuters niet dezelfde controle over hun emoties als volwassenen. Onze complexe hersenen laten ons toe onze impulsen te beheersen, ons sociaal acceptabel te gedragen en onze emoties onder controle te krijgen vooraleer we gewelddadig worden of onszelf niet meer in de hand hebben. Peuters zijn daar fysiek gewoon niet toe in staat.
Als een peuter een driftbui heeft, dan is hij niet stout of manipulatief. Een peuter worstelt gewoon met grote gevoelens, slechte communicatievaardigheden en nog slechtere vaardigheden om emoties te reguleren. Voor ons lijkt het belachelijk om een driftbui te krijgen over welke kleur beker of welke vorm van boterham je krijgt, maar voor een peuter zijn die dingen even belangrijk als het betalen van onze hypotheek is voor ons. Het is niet omdat het niet ‘belangrijk’ is voor ons, dat het dat ook niet is voor een peuter.
2. Peuters kunnen zichzelf niet kalmeren
Denk aan een peuter zoals een pot water dat op het fornuis staat te koken zonder deksel op. Net zoals het water in de pot beginnen de grote emoties van een peuter op te bouwen en op te borrelen, totdat de pot overkookt. De peuter is niet in staat het vuur uit te zetten en kan alleen ophouden als de pot uitgekookt is, volledig uitgeput. Volwassenen kunnen hun eigen emotionele thermostaat regelen, zij kunnen het vuur uitzetten of het deksel op de pot zetten. Peuters kunnen dat niet, ze hebben onze hulp nodig.
Met andere woorden, peuters hebben jouw hulp nodig om te kalmeren. Ze hebben kalme woorden en knuffels nodig, geduld en steun. Door hen in de hoek te zetten of op een strafstoeltje laat je hen eigenlijk volledig uitkoken. Ze denken niet na over wat ze verkeerd hebben gedaan, of hoe ze zich beter kunnen gedragen de volgende keer. Ze hebben simpelweg niet de hersencapaciteit voor zulke gesofisticeerde gedachten. Ze kalmeren niet doelbewust, ze doen dat alleen omwille van twee redenen: omdat ze uitgeput raken en omdat ze leren dat jij je niet gedraagt alsof je hen graag ziet tot ze weer kalm zijn. Door hen dus te straffen of te negeren leer je hen om hun emoties te maskeren. Is het verwonderlijk dat veel volwassenen het moeilijk vinden om zich emotioneel open te stellen, als we kinderen aanmoedigen hun gevoelens te verbergen?
3. Peuters voelen zich even slecht als wij bij een driftbui
De ouder zijn van een kind met een driftbui is zwaar. Het voelt soms alsof je peuter doelbewust een driftbui krijgt om op je zenuwen te werken. Peuters kiezen er altijd het slechtst mogelijke moment uit, net wanneer je moe of ziek bent, of wanneer je in een openbare ruimte bent. Je bent beschaamd, boos en hulpeloos. Maar je moet weten dat je peuter net hetzelfde voelt. Een peuter geniet er niet van een driftbui te hebben. Beeld je in dat je alle controle kwijt bent en dat de persoon die je het liefste ziet en het meest vertrouwt op de wereld je volledig negeert wanneer je die echt nodig hebt. Hoe hard het ook is om de ouder te zijn van een peuter met een driftbui, het is oneindig veel harder om de peuter te ZIJN met een driftbui.
4. Peuters krijgen vaak driftbuien wanneer ze het gevoel hebben losgekoppeld te zijn
Een van de belangrijkste redenen voor een driftbui is wanneer de peuter een gebrek aan verbintenis voelt met de ouder. Veel voorkomende oorzaken zijn de komst van een broertje of zusje, mama die terug gaat werken of de peuter die start op school. In elk van deze gevallen voelt de peuter zich minder verbonden en bijgevolg zeer kwetsbaar, verward en angstig.
Stel je voor dat je partner vanavond thuiskomt en zegt “Dat schat, dit is mijn nieuwe vriendin, ze komt bij ons inwonen. Ik hou erg veel van haar en ik hou nog evenveel van jou als vroeger. Na verloop van tijd ga jij haar ook graag zien.”
Klinkt belachelijk? Dit is exact wat er gebeurt wanneer je je peuter voorstelt aan een nieuw broertje of zusje. Stel je voor hoe onzeker je peuter zich dan voelt, is het dan raar dat er een driftbui volgt? De beste manier om hiermee om te gaan is het gebrek aan verbintenis niet nog groter te maken door je peuter te negeren of uit te sluiten. In plaats daarvan help je je peuter te begrijpen dat je hem of haar nog steeds graag ziet door je acties en je begrip. Je peuter heeft nood aan meer verbintenis, niet minder.
Bron: The Huffington Post
