Vraag/antwoord: Wat als je als vrouw dolgraag een tweede kind wil, maar je man niet meer?
Discussie is niet nieuw
De discussie is niet nieuw, maar ik dacht dat we er uit waren: we willen (allebei) een tweede. Wanneer is nog een beetje de hamvraag maar we hadden onze huis- en autoplannen er alvast op ingesteld.
De "deadline" om eventueel te stoppen komt dichterbij dus logisch dat het onderwerp nog eens boven komt. Tijdens de vakantie heeft manlief enkele dagen alleen voor onze zoon moeten zorgen.
Waar ik hoopte dat hij nu zou beseffen dat thuis zijn met ons zoontje weliswaar hard werken is maar dat je zo veel plezier aan hem kan beleven, ziet mijn man enkel de lasten.
Als een ware Atlas torst hij alle verantwoordelijkheden op zijn schouders: werkzaamheden aan het huis, de kleine, werk ... Alles gebeurt plichtmatig, maar hij vergeet te genieten. Volgens hem dient hij zichzelf weg te cijferen en is er geen ruimte meer voor ontspanning. Wij zijn onlangs nog gaan eten en nu ook even samen eropuit geweest (met hond en kind), maar dat is niet genoeg.
Ik heb al honderd keer gezegd dat hij gerust een hobby mag hebben. Ik hou hem niet tegen en moedig het zelfs aan maar hij heeft, of liever, neemt er geen tijd voor. Wat kan ik nu nog meer doen?
Moet ik nu echt mijn kinderwens opgeven omdat hij niet de lusten maar enkel de lasten ziet? Mijn argumenten: puzzel is compleet, een speelkameraadje voor de zoon, intenser genieten van een tweede zwangerschap... Hij snapt het niet.
Ik word er moedeloos van. Gaat overal de discussie zo moeilijk voor de knoop definitief doorgehakt wordt?
Groetjes, mama K
Expert Lieve: Nood aan rust
Beste K.,
Het is een moeilijke situatie waarin jullie terechtgekomen zijn. Het eerste wat in mij naar boven kwam, was: 'Een kind heb je met twee.' Je zou kunnen druk zetten op je man waardoor hij uiteindelijk zal toegeven, maar we weten allebei dat dat geen oplossing is op lange termijn. Naar mijn aanvoelen heeft je man nood aan rust. Het klinkt alsof hij uit balans is. Ik leid dat af uit het feit dat hij ook geen hobby wil of dat het hem zwaar valt om op jullie kindje te letten. Dus het lijkt mij prioriteit dat hij eerst de kans krijgt om dat interne evenwicht terug te vinden. Zelfs al zou hij nu 'ja' zeggen op een kind, lijkt het mij toch wijs om eerlijk te zijn met jezelf en je af te vragen of je man op dit moment een tweede kind er mentaal kan bijnemen.
Wanneer ga je weten dat hij zich terug beter in zijn vel voelt? Dat kan je merken aan een aantal zaken: hij heeft minder nood aan rust, hij kan meer verdragen van jullie kindje en hij heeft tijd en energie om zelf meer hooi op zijn vork te nemen. Zodra hij zover is, is het een goed moment om de gesprekken terug te openen. Ik zou hem dan een aantal open vragen stellen waarover jullie met openheid en vertrouwen met elkaar over kunnen praten of zelfs filosoferen. Ook voor jou kan het helpen om nog helderder te krijgen waarom je graag een tweede kindje wilt. Belangrijk hierbij is dat ieder voor zich spreekt. Je loopt anders het risico om te vervallen in vooronderstellingen. Mogelijke vragen zijn:
- wat zou een tweede kindje bijdragen aan mijn leven?
- wat ga ik missen als er geen tweede komt?
- hoe wil ik een tweede kind inpassen in mijn leven?
- wat zijn de redenen dat ik nog een kind wil?
- welke aanpassingen zijn nodig bij een tweede kind?
- wat is er voor mij persoonlijk belangrijk bij een tweede kind?
- wat heb ik moeten inleveren bij ons eerste kind en wil ik geen tweede keer doen?
- wat zal de impact zijn op ons eerste kind?
Je hebt wellicht al begrepen dat er van jou nog meer geduld nodig zal zijn. Het is belangrijk om even je focus van je wens voor een tweede kind te verschuiven naar jouw man en jullie relatie. Wellicht niet het antwoord waarop je hebt gehoopt, maar wel een antwoord dat op lange termijn voor alle partijen de grootste tevredenheid kan geven. Ik wens je hierbij veel kracht toe.
