Waarom de uitspraak 'breast is best' net ondermijnend werkt voor borstvoeding

In dit artikel komt aan bod waarom we tegenwoordig als samenleving zo omzichtig omgaan met het onderwerp borstvoeding en probeer ik wat tegengewicht te bieden. Ik baseerde me op wat ik de voorbije maanden bijleerde uit verschillende internetbronnen (o.a. La Leche League en Borstvoeding.com, de WHO), maar ik probeerde het iets lichter te houden. Ik ben namelijk niet van mening dat de voeding van de baby allesbepalend is of zo! Fles of borst, groeien doen ze sowieso! (hier bij ons in het Westen althans, dat de WHO adviseert tot 2 jaar heeft veel te maken met gebrek aan hygiënische omstandigheden in andere werelddelen). Laat ons dus maar normaal doen over babyvoeding. Maar over borstvoeding mag ook eens wat normaler gedaan worden, zeker als men aanstaande moeders wil motiveren, vandaar dit artikeltje :-).

Van normaal naar speciaal

Uitspraken als 'Borstvoeding is het beste voor je kindje' en 'Breast is Best' worden bovengehaald om meer mama’s te overtuigen om te borstvoeden. Die slogans doen echter meer kwaad dan goed. Moedermelk is niet de beste maar de meest normale voeding voor een baby. Het hoort dus net heel gewoon te zijn. Je hoort aanstaande mama’s vaak zeggen dat ze de borst zullen proberen geven. Het woord proberen houdt al meteen in dat de kans bestaat dat het niet lukt. Dat terwijl mensenbaby’s al heel lang op het witte goedje hebben overleefd. Dat is dus eigenlijk wel vreemd als je er bij stil staat. Hoe komt het tegenwoordig niet meer zo ‘normaal’ is dat je borstvoeding kunt geven? Waarom is het zo speciaal geworden?

Jaren 70 en 80: indudstrie kreeg vrij spel

Dat heeft met een stukje geschiedenis te maken. Een tak van de voedingsindustrie heeft zich toegelegd op het zo goed mogelijk namaken van moedermelk. Dat is natuurlijk heel goed, want flesvoeding is een prima alternatief om een baby te doen groeien!

De industrie heeft echter van bij de start vrij spel gekregen om reclame te maken en men ging er op een gegeven moment vanuit dat het beter was dan moedermelk (met een piek in pakweg de jaren '60 en '70) . Borstvoeding werd toen niet (of toch een stuk minder) normaal. Sinds die tijd is veel kennis over borstvoeding verloren gegaan. Al werd die reclame ondertussen deels aan banden gelegd (zie de regels van de World Health Organisation), de gevolgen merken we vandaag nog steeds. Via verschillende kanalen (familie, vrienden, maar ook sommige artsen, verplegers, en zelfs bij Kind & Gezin) krijgen jonge mama’s regelmatig foute adviezen. Die zorgen voor veel onnodige stress of kunnen zelfs de oorzaak zijn dat de borstvoeding wordt stopgezet. Denk aan klokvoeden (in plaats van op verzoek), de tijd tussen voedingen rekken, sneller bijvoeden dan nodig ... terwijl borstvoeding puur om vraag en aanbod gaat. En wanneer je dat mechanisme verstoort, heeft dat (zeker in de eerste maanden) invloed op de melkproductie. Er is nog veel werk aan de winkel!

Niet speciaal, maar eigenlijk heel gewoon...

Daarbij is er nog een onwelkome bijklank aan ‘het beste’. Het klinkt zo streverig, alsof je de lat hoger legt omdat je borstvoeding geeft/ wil proberen geven. Maar waarom zou je de lat hoog leggen in tijden van hormonale schommelingen, fysiek herstel, slapeloze nachten en lange dagen gevuld met huilen, verversen en voeden? Dat is niet bepaald motiverend te noemen… en al helemaal niet ‘normaliserend’!

Dus: laten we borstvoeding maar nemen voor wat het is: niet speciaal, maar eigenlijk heel gewoon. Dan wordt het allemaal wat meer relaxed :-).