3344fi.jpg

Waarom je als mama geen Redbull nodig hebt (of toch niet te vaak)

20/01/2016

Ik hoor mama’s soms twijfelen over een tweede kindje. Zouden ze dat tweede wel even graag zien als hun eerste? Is hun hart groot genoeg? Kan die onmetelijke liefde ooit geëvenaard worden? Eerlijk gezegd had ik daar zelf ook wat schrik voor.

Ik hoor mama’s soms twijfelen over een tweede kindje. Zouden ze dat tweede wel even graag zien als hun eerste? Is hun hart groot genoeg? Kan die onmetelijke liefde ooit geëvenaard worden?

Eerlijk gezegd had ik daar zelf ook wat schrik voor – iedereen zegt wel dat je ook dat tweede kindje meteen in je hart sluit, maar zou dat wel echt zo zijn?

Samen op de eerste plaats

Awel, sinds het tweede er is, heb ik er nog geen seconde over getwijfeld of ik mijn patatjes wel even graag zie. Uiteraard zie ik ze even graag! Mijn twee oogappels delen de eerste plaats, met de beste wil van de wereld zou ik je niet kunnen zeggen wie ik nu liever zie.

Natuurlijk geniet ik er wel eens van om wat tijd te kunnen doorbrengen met één van hen alleen. Pure quality time, al mijn aandacht geven aan eentje, samen spelen, knuffelen en lachen, heerlijk! Maar ik geniet net zoveel van die 1-op-1 tijd met de oudste als met de jongste.

Net zoals ik geniet van mijn tijd met hen samen. Want, cliché oh cliché: 1+1=3! De liefdevolle interactie tussen hen tweetjes maakt het extra mooi. Als ik zie hoe de jongste opkijkt naar de oudste, of hoe de oudste zich bekommert om de jongste… Zalig is dat!

Later

Misschien zullen er dingen veranderen als ze ouder worden. Misschien zal ik samen met de jongste om andere dingen kunnen lachen dan met de oudste. Zal ik trots zijn om andere redenen, me ergeren aan andere dingen. Het zijn dan ook twee aparte individuutjes, met hun eigen grote en kleine kantjes, net zoals ik.

En ook al zouden hun karakters compleet blijken te verschillen van het mijne (of dat van elkaar), ook al zou het regelmatig blijken te botsen tussen ons, toch zullen ze altijd mijn zonen zijn, altijd mijn nummertjes één blijven.

De essentie

Het moederschap is nu eenmaal doorspekt met allerlei emoties en gevoelens. Trots, liefde, frustraties, vermoeidheid, ergernissen, twijfels, ongeduld, onzekerheden, als mama ken ik ze allemaal. Afhankelijk van het moment en van het kind overheerst de ene keer de trots, de andere keer de vermoeidheid of het ongeduld. Maar uiteindelijk zijn dat emoties van korte duur. Laagje per laagje kan je het moederschap ontleden, reduceren tot wat echt belangrijk is en terugbrengen tot de essentie.

Ergernissen vergeet je snel. De vermoeidheid blijft niet duren (of dat mag ik althans hopen). Frustraties ebben weg, en achteraf kan je er maar al te vaak om lachen. Twijfels en onzekerheden zullen er misschien altijd zijn, maar hopelijk kan ik op een dag terugkijken en denken: “Ik was misschien geen perfecte mama, maar wel een goeie. De beste die ik kon zijn, naar mijn vermogen.” En als ik met trotse blik naar mijn zonen kijk, dan verdwijnen al mijn twijfels naar de achtergrond en denk ik dat ik het nog zo slecht niet doe.

Liefde in overvloed

Als je het mama-zijn ontdoet van alle ballast, als je het moederschap stript tot op het bot, dan blijft er alleen liefde over. Pure liefde, universele liefde. Een liefde die losstaat van plaats of tijd, die alle grenzen overschrijdt. Waar zij ook zijn, waar ik ook ben, die liefde zal er altijd zijn. Het is het soort liefde dat gewichtloos door het heelal zweeft. Pure mamaliefde staat boven de zwaartekracht en tart alle wetten van de fysica. Het geeft een mama vleugels, zonder dat er Redbull aan te pas komt.

En die liefde, die is er voor hen allebei. In overvloed.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes