Wat als ... je dochter verslaafd is aan kleren?
In dit huis geen pestkoppen gewenst!
‘Jij hebt geen mooi kleedje aan.’ Het zijn de woorden van mijn vierjarige dochter tegen één van haar beste vriendinnetjes.
Iedere ouder hoopt op een ideale dochter die tegelijk beleefd is en toch mondig, mooi en toch bescheiden, het centrum van de wereldbol en toch menslievend … Nietwaar?
Wat doe ik ermee? Wat begrijpt ze wel en niet? Vat ze wel dat zo’n opmerking kwetst? Fien is er zo eentje die zich eigenlijk (ogenschijnlijk dan toch) weinig aantrekt van commentaar van anderen. Zo van: ‘Vind jij mijn kleertjes niet mooi? Ik wel hoor!’ En daarmee is de kous af. Maar ik wil wel ten alle prijze vermijden dat ze zo’n dingen blijft zeggen.
De beste straf? Een fashion stop!
Mijn grootste angst? Uiteraard dat ik de oorzaak ben van haar gedrag. Waarom moest ik nu echt zo veel jurkjes voor haar kopen? Ik check meteen bij een aantal vriendinnen de content van de kleerkast van hun kinderen: blijkt dat die ook stapels jurkjes voor hun dochters bevat. Maar oké: ik ben wel redelijk erg … En ik wil wel echt geen verwend nestje kweken die niet meer dankbaar is voor wat ze krijgt en heeft. En andere kindjes daarop aanspreekt en aanpakt.
De perfecte straf? Een fashion stop! Ik bepaal wat ze wel en niet mag aandoen. En dus zeker niet haar favoriete bloemetjeskleedje. En ondanks de start van de solden: geen nieuwe kleertjes deze maand/maanden. It’s a home run. Het gebruikelijke kleerkastgevecht (‘Nee, die T-shirt is te lang.’, ‘Nee, dat is te kort.’, ‘Nee, geen broek!’) is van een 15-minuten tot een 2-tal minuten herleid. Met andere woorden: er blijven alleen maar winnaars over!
