Wat als mama examen moet doen?
Mama studeert, papa strijkt...
Elke kans die zich voordoet, grijp je met beide handen. Bijvoorbeeld: als de kinderen een middagdutje doen. Stiekem hoop je dan dat ze lang slapen.
Of ’s avonds als ze in bed liggen, het huis opgeruimd is en de man (jawel, ze bestaan!) aan het strijken is. Dan liggen ze naar mij te lonken, de cursussen…
Studeren, hoe moet dat nu weer?
Voor de duidelijkheid: ik volg een lerarenopleiding in avondonderwijs. Voorlopig heb ik nog niet echt een concreet idee voor ogen van wat ik daarmee wil doen, al zou ik wel ooit graag aan de slag gaan als leerkracht aan een hogeschool. Maar goed, intussen moet ik wel wel weer flink studeren.
En in het begin moest ik toch vaak denken: hoe moet dit nu weer?
Drie vakken volg ik dit semester, samen goed voor 600 bladzijden leerplezier. Het duurde even voor ik weer wist hoe ik dat vroeger deed, dat studeren. Na twee weken oefenen viel gelukkig mijn euro: eerst samenvattingen maken, Lillith, en van daaruit alles herhalen, that is the key!
Het begint nu wat vlotter te gaan. Het eerste examen is ook goed verlopen. Het grootste probleem blijft wel het memoriseren van al die informatie. Als ik het iets is dat ik kan toepassen in de praktijk, dan lukt het nog, maar iets klakkeloos uit het hoofd leren, dat gaat er in dit moederhoofd niet meer in.
Zwangerschapsdementie of gewoon mama?
'Toen ik weer aan het werk ging na de geboorte van mijn tweede zoon vroeg ik aan een collega of dat ooit voorbij zou gaan, die zwangerschapsdementie. Ik vertelde dat ik niets meer kon onthouden en ook geen overzicht kon bewaren; mijn hoofd was gewoon leeg.'
'Ze antwoordde dat ik me vergiste: mijn hoofd was niet leeg, het zat juist overvol. Want er zaten niet alleen MIJN gedachten en meningen in, het bevatte ook nog eens al die gedachten van en over mijn oudste zoon en – sinds kort – al die indrukken over mijn tweede kindje. Anders gezegd: ik gaf mijn hoofd maar beter wat meer tijd om zich weer aan dat nieuwe persoontje erbij aan te passen.
Het was een troost om die woorden te horen en nu aanvaard ik de chaos in mijn hoofd al iets meer. In elk geval zit het daar voor eventjes meer dan vol genoeg met 600 pagina’s en twee kinderen erbij. Gelukkig doet mijn vriend de strijk!
