Zwaar autisme bij kinderen verbetert met ‘superouders’
Een stelling die nogal grof kan overkomen: zijn de ouders van autistische kinderen nu niet goed bezig? Is het hun schuld dat de autisme van hun kind zo erg is en niet verbetert? “Het gaat niet over wijzen naar schuldigen. Het gaat over ondersteuning van ouders, ze bewust laten worden.”
Het onderzoek
Het onderzoek focuste zich op 152 kinderen waarvan de helft met een zware vorm van autisme, die eigenlijk niet kunnen communiceren met de ouders. De ene helft kreeg gewone therapie, de andere helft kreeg de ‘supertherapie’. Daarbij werden ouders en kinderen gefilmd terwijl het kind zat of aan het spelen was. Daarna bekeken de ouders de video samen met een therapeut, die hen de heel subtiele signalen aanwees wanneer het kind contact zocht, bijvoorbeeld om te spelen.
Communicatiespecialisten werkten dan met de ouders om ze de vaardigheden aan te leren het maximum te halen uit die kleine momenten. De aanpak werkte: langzaam maar zeker begonnen de kinderen meer te praten.
Resultaten
De helft van de gewone therapiegroep was zwaar autistisch bij het begin van de studie, na zes jaar was dat 63 procent. Een stijging dus van bijna een derde. Bij de superoudergroep daalde het aandeel zwaar autistische kinderen van 55 naar 46 procent. Natuurlijk gaat het om een heel kleine groep kinderen, dus of de resultaten helemaal betrouwbaar zijn valt nog af te wachten.
Belangrijkste effect
De ‘superouders’ zijn alvast enthousiast. Een van de moeders die deelnam aan de studie verwoordde het als volgt: “Je leert dingen opmerken die je normaal niet zou zien of doen. Zoals gewoon wachten, tijd geven om te communiceren in plaats van hem vragen te stellen, omdat dat het kind onder druk zet. Het voelt echt alsof je door deze experts getraind wordt terwijl ze jou vertrouwen dat je weet wat werkt bij jouw kind.” En bij Louiza had het effect: haar zoon die niet communiceerde, zegt nu af en toe zinnen.
En bijkomend, en misschien wel het belangrijkste: “Wat de ouders leren tijdens de therapie, werkt niet enkel tijdens de therapie. Je neemt die vaardigheden mee naar huis, waardoor het meer effect heeft”, zegt hoofdonderzoeker Jonathan Green van de universiteit van Manchester. “Niet alleen dat”, voegt moeder Adumea ernaar toe: “Je kan nu ook aan de school zeggen: probeert dit voor dat effect.”
