Het ouderschap mag dan wel een wonderlijk avontuur lijken, de realiteit is niet altijd even rooskleurig. Mama of papa zijn kan zelfs één van de grootste uitdagingen in het leven zijn: het balanceren van de maatschappelijke verwachtingen en de soms onrealistische normen voor het opvoeden van een kind kunnen ervoor zorgen dat je gefrustreerd en uitgeput raakt, om over de schuldgevoelens nog maar te zwijgen.
Jammer genoeg heerst er veel schuld en schaamte rond het ouderschap. Eén van de belangrijkste oorzaken daarvoor zijn de mythes die al veel te lang de ronde doen. Verrassend genoeg bleven die lange tijd hardnekkig bestaan, maar langzaamaan begint daar verandering in te komen. Ouders durven steeds vaker eerlijk te vertellen over hun dagelijkse struggles en de uitdagingen waar ze tegenaan lopen met kleintjes in huis.
Het is dringend tijd om op te houden jezelf te vergelijken met een onbestaand prototype van “de perfecte ouder”. Die perfecte ouder bestaat simpelweg niet. Hoog tijd om deze mythes voor eens en altijd te ontkrachten:
1. Je bent enkel een goede ouder als je kind je adoreert
We kunnen hier kort over zijn: neen. Je succes als ouder meten op basis van de mate waarin je kind jou adoreert, is de slechtste manier om te beoordelen of je goed bezig bent. Hoeveel je ook van je peuter houdt, peuters zijn nu eenmaal koppig, humeurig en veeleisend. De kans is dus groot dat je peuter een driftbui krijgt omdat je de appel in zijn fruitsalade bent vergeten – ook al vond hij die appel de vorige keer absoluut niet lekker. En je zou de situatie dan recht kunnen trekken door hem zijn favoriete chocolade te geven, maar eerlijk gezegd is je peuter gewoon totaal van slag.
Hij heeft weet zelf nog niet wie hij is of hoe hij zijn emoties moet beheersen. En dat betekent dat zijn humeur op tien minuten tijd compleet kan omslaan. Het ene moment houdt hij hartstochtelijk van jou, het andere moment “ben je zijn vriend niet meer”. Het is niet jouw taak om je kleintje te paaien, het is jouw taak om hem te leren hoe hij zich moet gedragen. Een goede ouder ben je door grenzen te stellen, hem op een gezonde manier discipline bij te brengen, consequent te zijn en goed gedrag positief te bekrachtigen.
Misschien vindt je kind dat niet leuk op dit moment, maar dat is wel wat hij nodig heeft. Je wil misschien wel de beste vriend zijn van je ouder, maar in de eerste plaats ben je zijn ouder.
2. De driftbuien van je kind zijn jouw schuld
Peuters mogen dan wel schattig zijn, als we heel eerlijk zijn, zijn het ook chaotische en destructieve wezens. Ze zijn te druk bezig met de wereld te verkennen om naar jou te luisteren. Dan doen ze iets gevaarlijks of storends, en wanneer je ingrijpt, krijgen ze een woedeaanval.
Even serieus: eigenlijk doe je het geweldig door grenzen te stellen en neen te zeggen. Je kind schreeuwt misschien het dak eraf, maar zo leert hij om te gaan met afwijzing en negatieve emoties. Laat je kind dus maar boos worden – en geef jezelf een schouderklopje.
Veel ouders hebben schrik wanneer hun kind een driftbui krijgt in het openbaar. Er is echter geen enkele reden om je te schamen voor iets wat zo gewoon en zo normaal is. Andere ouders herkennen het maar al te goed. Blijf dus rustig en wacht gewoon tot je kleintje afgekoeld is.
3. Als je een goede ouder bent, geniet je altijd van je kinderen
Helaas bestaat het ouderschap niet alleen uit zoetgevooisde, warme momenten waarbij je kleintje en jij elkaar knuffelen en naar elkaar glimlachen. Die momenten zijn er, zeker, maar er zijn ook veel andere.
Ook al vind je het misschien moeilijk om toe te geven, er zijn ook momenten waarop je kind moeilijk en vervelend doet. Momenten waarop je even snakt naar rust en waarop je alleen wil zijn. Dat is helemaal oké! Die gevoelens zijn menselijk en normaal. Je kan niet bepalen hoe je je voelt. Zolang je voor je kind zorgt en hem de aandacht geeft die hij nodig heeft, is het goed.
4. Je bent alleen een goede ouder als je nooit schreeuwt tegen je kind
Elke ouder weet dat kinderen je soms blijven prikkelen tot je reageert. En soms leidt dat tot een uitbarsting. Ook dat is oké: we verliezen allemaal weleens onze kalmte. Zeker wanneer al onze energie doorheen de dag werd opgebruikt door een energiek peutertje.
Natuurlijk zou je moeten werken aan gezonde manieren om met dergelijke situaties om te gaan, maar een slecht moment maakt van jou geen slechte ouder. Gebruik deze kans om je excuses aan te bieden en aan je kind te tonen dat het oké is om fouten te maken – als je er maar uit leert.
Het is echt niet nodig om te doen alsof je altijd alles onder controle hebt in hun bijzijn. Je kinderen mogen zien dat je menselijk bent, dat je fouten maakt en dat je daaruit probeert te leren. Door transparant te zijn, zal je je kind helpen om zich aan jou te spiegelen en open gesprekken te voeren wanneer één van jullie boos is.
Het ouderschap is soms inderdaad een wonderlijk avontuur – maar andere keren is het ook gewoon een hobbelig parcours. Op tijd en stond heb je daar een adempauze bij nodig, en iemand die je eraan herinnert dat je het eigenlijk echt goed doet. Je bent het niet magistraal aan het verknoeien. Het is oké als de dingen niet altijd lopen zoals verwacht. Leer en groei met en van je kind.
