Heel vaak wil je de tijd vastzetten. Heel vaak wil je momenten bevriezen. Of geurtjes in een capsule steken. Zo is het ook met de geluidjes van mijn baby en kleuter. Ik weet nu al hoe hard ik ze later zal missen.
Mijn favoriete geluiden
Het gekir van een baby maakt je als mama zo warm vanbinnen. Je kan er uren naar luisteren. Al was het maar om je kleintje te sussen, te tonen dat je er bent.
Het gesmak van een baby die aan zijn fopspeen ligt te snokken terwijl hij slaapt. Schattig in de overtreffende trap.
Alleen al voor het geluid van een baby die aan de borst ligt, zou je borstvoeding geven. Het is niet alleen een smakelijk geluid, het geeft ook een enorme voldoening te weten dat jij met je lichaam een klein wezentje voedt.
Het gegrom van een baby die zijn pamper vult (met een nummer twee, welteverstaan :-)). Het rood aangelopen gezichtje maakt het plaatje trouwens compleet.
De ademhaling (en soms het gesnurk ;-)) tijdens een baby’s slaap. Je wordt er zelf instant rustig van...
De schaterlach van een baby overtreft alles. Je gaat zelf plat telkens als je dit hoort.
De eerste keer ‘mama’ horen. En elke keer je dat veel te hoge heliumstemmetje hoort, ook al is het soms duizend keer op een dag, is goud waard.
Het gesmak van een kindje dat eet. Normaal erger ik me aan geluiden tijdens het eten, maar naar het schattige gesmikkel van mijn eigen kindjes kan ik eeuwig luisteren.
Het ‘zangtalent’ erfde mijn oudste jammer genoeg van mij. Toch bestaat er niets mooier dan die ongelooflijk vals klinkende kinderliedjes die mijn driejarige door het huis laat knallen.